Düşünüyorum

• 9 Haziran 2022 Perşembe 19:23:22

Dolandı her şey dolandı bir ömür üzerine karanlıkların hüküm sürdüğü yerlerde
aydınlığı düşünmek kadar aptalca bir şey olamazdı
düşünüyorum
düşünüyorum yani düşüncelerimin içine düşüyorum
karanlığın içinde sır oluyorum yapma etme derken
sonsuza kadar gömülüyorum zar zor nefes alıyorum bu karanlıkta
zar zor nefes alıyorum bu hayattan iki yüzlülükler
Sözde kardeşlikler vefasızlıklar yaşıyorum Bir ömür boyu
yaşam denilen kavgada yaşıyor muyum diye kaç defa soruyorum kendime
acaba yaşıyor ama yaşamamın bir sebebi var mı diye milyonlarca sorarlar şeklinde
yaşamamın sebebini aradım hayat boyu evrenin ta en ucuna doğru düşündüm
Evren ta en sonuna doğru yürüdüm bulamadım bir türlü bulamayacağım biliyorum
ölüm kadar güzel bir şey var mı diye düşüncelere dalarken
ölümünde bir ölümü olduğunu düşünmeye başladım sonun sonunu düşünmek gibi bir şey
zamanım az kaldı gözlerim kapanıyor leşimi köpekler parçalayacak biliyorum
otlar böcekler üzerimde tepelenecek Toprak olacağım Toprak !
bir daha olmayacağım belki bu hayatta ruhum göklere yükselirken
mezarımı göklere gömün arkamdan hep iyi şeyler söylenmesini isterken
oysa ki küfürlü yalnızlıklar bırakmıştım arkamdan ne yapacağım ne edeceğim
çaresizliğin tam ortasındayım düşünceleri beni allak bullak ediyor
sol yanımın içindeki gibi var olan o şeyde hala yalnızlıklar diyarına hüküm sürmekte biliyorum
hiçbir şey olmayacak ve biliyorum elimden gelen ne Ne yapacam ne yapacağım mı bilmesem de
ben ne yapsam da hiçbir şey olmayacağını ta alın yazımdan beri doğru biliyorum
şimdi ne demeliyim ben söylemeliyim
özledim diye bir cümle kursam sana gelir misin bu yıkık kelimelerle nasıl gelebilirim sana
nasıl koşabilirim bir ayağı kesik bir adam nasıl koşabilir sor yani
olmayan bir insan nasıl sevebilir artık güven duygusu olmayan bir adam nasıl güvenebilir
inanmayan bir adam bir daha nasıl inanabilir umudunu kaybeden nasıl Umut edebilir
her şeyini kaybedene işte kaybedeceksin demek
ne kadar doğru bir söz sende bir gün sen de yalnız kalacaksın demek ne kadar aptalca ahmakça bir şey ben hayatım boyunca sadece bir defa sevdim
bir defa güvendim
bir defa inandım
bir defa Ümit ettim
ama koskocaman hayatım da
gerçekten sadece bir defa yaptım
Bu hatayı
onu da yıktılar
artık hiçbir şeyim yok cümlelerinin içerisinde
sakın diyorum artık
bazen kendime bile itiraf edemiyorum özlediğimi
oysa ki tam güvenmem gereken yerde kaçıyorum
herkesten firar ediyorum
nereden yalnızlıklar baş gösteriyor
göğsümün içinde kalbim atıyor
sonu olmayan yalnızlıklar yaşıyorum
sonra olmayana doğru gidiyorum
hiçbir şey elime geçmeyecek
karamsarlık karamsarlıkta yaşayacağım belki hayat boyu
daha yaşarken
mezarımı yada
bir karış yerimi satın almalıyım mezarcıdan
beni belki buraya gömerler
ya da bir başka yere
toprağın altına gideyim diye
oysa ki öldüm öldüm dedim
başka ne olabilir ki
ben hayatta kaç defa öldüm
kaç defa bilmiyorum
bazı şeylerin açıklaması var mı
onuda bilmiyorum
Bir bakıyorum da insanların savaştığı bir yerdeyim
artık savaşmak istemiyorum
artık güçlüyüm böyleyim şöyleyim demektense
artık yenildim demek istiyorum
artık ben de ağlamak istiyorum
gözlerimde yaşlar hiç durmasın
artık rol yapma yeteneğimi yitirdim
ne yapacağımı bilmiyorum bu kayıp kente
yıldızlar birbirini düşüyorüyor
ay kararıyor sokağının ışıkları hiç olmamış gibi duruyor
rüzgarın sesi ruhumu soyuyor
boğazında takılan cümleler
boğazında demlenen kelimelerin
ifadesi neyin açıklaması
gözlerim inanmıyor ki
kaç kişinin arkasından konuşacak
muhabbet yerimiyim
bilmiyorum şunu biliyorum ya
gücüm yok
şunu biliyorum ki artık dayanacak gücüm yok
inanmalar bana uzak artık
elimi uzatıyorum elim boşlukta hava da asılı kalıyor
İki elimle sarılmak istiyorum
Hayat senin ellerimde
şimdi ağlamak serbest
yaşamaya devam edeceğim