Feryatlarınla kurduğun cümlelerdi yaşamımda tükenişe uzayan.
Aslında başlayan bitimsiz haykırışlardı içinde en çok kaybetme korkusu barındıran.
Bitimsiz zamanların gece yarılarında başlıyordu haykırışımın ağıtları.
Belirsiz zamanlarda başlayan bitmeyen ağıt sesleri"

Aslında ah çekile zamanların feryatlarıydı kendi kendine içime işleyen.
Şüphesiz belirsiz beklentileriydi kendi kendini dağınık yaşamın içinde biriktiren.
Belirsiz korkular işliyordu sahipsiz düşüncelerin ardı ardına.

Aslında umutsuzluk hüküm sürüyordu yaşamın açılmış zamanlarının aralıklarında.
Şüphesiz kayboluşa düşüştü kendi kendine umutsuz kalırken.
Dünler sevgili yaşama umut eklerken, bu günler sadece yalnızlaşma çerçevesiydi yaşama bağlantı kuran.
Şimdi koyu siyah zamanlardan kalan karanlığa nefes almalar ki sadece sevgiye dahil olmuş yaşam umudu idi nefes almalarıma.

Dünler sevgili vat edilen umutların beklentisiz zamanlarına nefes alma çabası sıralanıyor art arda.
Şimdiler korku tünelinde nefes alma çabaları art arda zorlandıkça, sadece tutunulan sevgi adına karanlıkta kalan cümlelerdi yaşama umut katan.

Şimdiler sadece sevgi adına yaşama tutunma zamanıdır, ardı arkasına sadece umut bekleyişinde.
Mustafa yılmaz