KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 774 Okunma
- 5 Yorum
- 5 Beğeni
Bir anne hatırası
Fitilsiz mum isli alev! Gece yine aynı gece, yaşanan an sanki görev!
Oysa acıdır hayata dair tek güvence
Eli hamurda, gözü ocakta anam.
Şapkası dizinde
Toz toprak demeden çırpıyor tütün kesesini babam, tüm kahırlarını döker gibi cığaralık kâğıdının üzerine.
Çocukluğum kokuyor zaman!
Baharla kış arası, çiçeğe durmuş çiğdemler
Elimizde asalar savaş açmışız sarının o en güzeline.
Gururla dönmüşüz akşam eve, hem de göğsümüzü gere gere.
Tek tek temizlenip bir bir sayılıp, demet demet bağlanacak o çiğdemler
Yarın ilçenin pazarı…
Ah be ablam yanık sargılı ayağınla düştün yola. Bu halde gelme dedim dinlemedin.
Sen söz dinlemedin diye neden ben suçlu oldum ki?
Okulum, öğretmenim
Atatürk büstünün önü
Senede bir kez köye gelen şipşakçı amca!
Bu sene kameraya poz verecek olan benim yaşıtlarım.
İçim kıpır kıpır, yerimde duramıyorum. Şipşak amca bir şeyler söylüyor ama duymuyorum.
“ çok şükür" dedi beni kameranın karşısından kovarken şipşak amca…
Köpeği ürer, tütünü tüter köylü kısmının. Bizim evin halleri de öyleydi.
Benim çocuk aklımla köyün diğer kadınlarına göre değişik bir insandı annem! En büyük ablam Hasanoğlan öğretmen okulunu kazanmıştı. Bir Ramazan öğretmenimiz vardı yanağında da kocaman bir ben. onun adını anmadan geçersem insanlığım davacı olur benden. O kendi zoruyla köyden sekiz çocuğu sınava götürmüştü. O sınavı kazanan beş çocuktan bir de ablamdı.
Ablam sınavı kazandı ama ne Ramazan öğretmenin ne de zavallı anacığımın gücü yetmedi babama. Hala bu gün ki gibi o aklım o olay. ahh annemin yediği dayaklar kırılan kolu…
Ha bir de o günü hep yaşıyorum ben, anne yarım can ablamın gözlerine her baktığımda.
Köyümün kadınlarından değişik bir insan annem demiştim.
Benim diplomamı aldığım sene de benzer olaylar oldu. Babam rest çekti, anneme. Annem dimdik durdu babamın karşısında…
hele geceyi bölen bir haykırışı var dı ki.
“çini memedin hakkı; ölümü çiğnesen de bu oğlan okumaya gidecek!
Aplası gibi bu da solup kalmayacak, senin aksiliğinin yellerinde. Eğer buna da engel olursan beni yok bil”
Hala kulaklarımda babamın
“ne diyosun sen kadın delirtme beni diyen haykırışı
Zavalı anacığım da
“ var yolunu çiz bu gün deliysem yarın ölüyüm…
Haksız mıyım?
Annem diğer köylü kadınlardan farklıydı derken.
Ve anacığımın o cesaretiyle yazmaya çalıştığım hayat hikâyemin
Bir evresi başladı…
Nasip kısmet olursa bir gün devamında yazacağım.
Çünkü annem ve annem gibi düşünen karanlık dönemlerin
Aydınlık kadınlarına vefa borcum var.
YORUMLAR
Bir iç döküşün içinde bitmeyen anne ve çocuk dünyasının özlemi dökülmüş satırlara. Buram buram hasretin rüzgarı esiyor bahar esintisi gibi .Köylü ama aydın düşünceli bir annenin çocukları için verdigi savasa saygı duyuyorum Kaleminize sağlık.
Bir iç döküşün içinde bitmeyen anne ve çocuk dünyasının özlemi dökülmüş satırlara. Buram buram hasretin rüzgarı esiyor bahar esintisi gibi .Köylü ama aydın düşünceli bir annenin çocukları için verdigi savasa saygı duyuyorum Kaleminize sağlık.
Adını hak ederek almış bir coğrafyanın bir zamanlar tüten ocağından sıcak bir anı ve yandığı yerde is bırakmayıp iz bırakan nur yüzlü insanları canlandı gözlerimin önünde.Sade ve akıcı bir anlatımla keyif alarak okudum tebrikler.
Zavalı anacığım da
“ var yolunu çiz bu gün deliysem yarın ölüyüm…
İlk defa duyduğum okuduğum bir söz
Mekanı cennet olsun
O anneler ki,
Asla unutulmaz
Devamını Okumak için bekliyorum ama
İşte içinde yaşanmışlıkları okuyunca insan bir nebze de olsa üzülmüyor değil.
Kaleminize sağlık olsun
Devamını merakla bekliyorum …
Tüm cesur , güçlü kadınlara minnet ve saygı ile👏👏👏
Dostlukla
