Yoruldum, diyorum bazen kendi kendime, lügatimde cevap bulamadığım bir dizine soru var. Halinden, ahvalinden, ümitlerinden, umutlarından kısacası yarınlarından haberi olmayan, bu günlerde bir sürü insan kalabalığı görüyorum. Çiftçi tarlasını, tapanını, arpasını, buğdayını beğenmiyor. Öğretmen okulu, öğrenciyi, yazıyı, yazı tahtasını beğenmiyor. Öğrenci: defteri, kalemi, silgiyi ödevi kısacası öğrenci olmayı, hayata bir birey olarak katılmayı beğenmiyor. Doktor hastasından, hasta doktorundan mustarip. Amir memurundan hal ve hareketlerinden performansından, memur var olma sebebi olan vatandaşına hizmetinden mustarip. Kadın kocasından, kaynana gelinden, gelin, eltiden gece gündüz dert yakınıyor. Her kime selam versen bin ah işitiyorsun.
Alimallah hayvanlara sorsan onlarda aynı sitemleri aynı kahırları söylerler. Ama inanın hayvanlar bu konularda, bana göre insanlardan daha hümanisttirler.
-Siz her hangi bir hayvanın ben sütümü vermiyorum.
-Ben yumurtamı vermiyorum.
-Ben sizi sırtıma alıp sırtımda taşımak istemiyorum.
-Ben sizi güzel sesimden mahrum etmek istiyorum.
Bu gibi lakırdıları veya lakırdı olacak teraneleri hayvanlar yapmış olsa idi. Bizim halimiz ahvalimiz nice olurdu. Açgözlülüğümüzden market raflarında bir şey koymuyoruz. Bir arabamız varsa ikincisini hayal ediyoruz. Metrobüslerde, metrolarda bir koltuk yerine iki koltuğa oturmaya çalışıyoruz, Yaşlı birisini gördüğümüz zaman uyumuş numarası yapıyoruz. Ne hastalara saygı kaldı, nede büyüklere, galiba biz modernleşmeyi, medeni olmayı yanlış anladık.
Modern olalım çağdaş olalım diye düşünürken çağdışı kaldık. On bin yıldır bizi Orta Asya’nın bozkırlarından at sırtında, eşeksırtında, urbaların, heybelerin arasında Anadolu’ya kadar taşıyan Atalarımız, o beğenmediğimiz, gelenekler ile görenekler ile örf ve adetler ile bu günlere varlığımızı taşımışlardır. Kısaca bu soruların cevabını yine atalarımız veriyor “Yumurta kabuktan çıkmış, kabuğunu beğenmemiş” Şimdi bu insanlara sormak lazım neyi başardınız. Ne gibi maharetleriniz var bizi yarınlara taşıyacak öngörüleriniz nelerdir. Çağdaş olmak ülkesini muasır medeniyetler seviyesine çıkarmak, yatmakla değil çok çalışmakla olur.

Biz işimize geldiği gibi davranıyoruz, eylemlerimiz, söylemlerimiz biri birini tutmuyor. Bazen diyoruz ki Z kuşağı o günleri bilmez diyoruz da, bilenler sanki ne yapıyor. Her şeyini unutan, bugünlere aktaramayan insanların, kalkmış bu günleri eleştiriyor, olması da bir muamma olarak kalıyor. Yarınlara güzel bir şeyler bırakmak istiyor isek dünü, bugün ile iyi yoğurup yarınlara geleceğe daha adil, daha yaşanılır bir dünya bırakmak zorundayız….
Sağlıcakla kalın hoşçakalın….20.05.2022 Muammer KARS