Acizler hep umut eder,
akıllı ise sadece işini bilir.

İnsanın kendini avutma ve kandırma yöntemlerinden biridir umut etmek. Bir çok insan, sırf bu kandırmacı tavrı yüzünden kaybediyor.
Birilerine, bir şeylere sahip olmak ya da birilerinden kurtulmak için tembel insanın elindeki tek sermayesi "umut"tur.
"Belki" olur.

Ülkenin umutla işgalciler elinden kurtarılacağını ve karanlık sokakların umutla yeniden aydınlanacağını sanıyorsan; umut ettiğin kadar dibe vurursun .
Hep böyle degil midir; önce umut etmekle başlar her şey. Sonra, umut edilene yavaş yavaş inanılmaya başlanır.

"Umudunu yitirme, gidecekler"
nereye gidiyorlar, sefere mi çıkıyorlar.
Sistem denen canavar, kendi küçük canavarlarını yaratmış, kan emici vampirler ortalığı sarmış. Egoistlik, menfaatçilik, hırsızlık, haksızlık, zorbalık günlük icraatleri haline gelmiş. Araziler, dağlar, ovalar, ormanlar işgal altında.
Hala, "Allah’tan umut kesilmez"lerdesin.

Umut etmek değil; yapılması gereken umudunu yeşertecek unsurları hayatında inşa etmektir.
Gerçekleri arka plana atıp, bir hayalin peşinden gitmektir umut etmek,
gerçeği reddetmektir.
Uğradığın haksızlıklar karşısında, eline, ayağına kelepçe takmaktan, kendine işkenceyi uzatmaktan başka nedir.
İnandıgın şeyleri gerçekleştirmek için mücadele edemiyor, eyleme dökemiyorsan; yattığın yerde neyin umududur bu.

Umut etmek beklemektir.
Neyi bekliyorsun.

Müsadenizle