Bugünümüze şükür, aldığımız ve verdiğimiz nefese şükür.Rabbim bizi bayrama eriştirdin,bayram namazına kavuşturdun sana binlerce şükür..Geçen sene oruç tutan niceleri bu bayramı göremedi.Bizleri verdiğin nimetlerin kıymetini bilenlerden eyle.Hakkı Hak bilip Hakka uyan, batılı batıl bilip batıldan kaçanlardan eyle.Aminn

Bayram namazına son anda yetişenlerdendik.
Bayram hutbesinin son anı olan dua bölümüne yetişmiştik. Sonra, hocayla beraber tekbirler getirdik.Namazı edasıyla kıldık ve son kalan cemaatle bayramlaştık.Cennetzade Camii Osmanlıdan kalma tek kubbeli kare planlı bir cami.İmam da yıllardır burada görev yapıyor. Dedemi yakından tanıyordu.Geçen sene bu camiye dedem, babam ve ben binbir neşeyle gelmiştik.Bu sene dedem yok.Hocanın duasında dediği gibi geçen sene gelenlerin çoğu bu sene gelemediler. Dedemi Covit salgınında kaybettik.Bir hafta entübe yattı.İkibin yirminin sekiz şubatında son nefesini verdi.Babamla amcam gasilhanede bulunmuştular.O günü hiç unutamıyorum çok yağmur yağmıştı.

Babaannem;"Deden yağan rahmetle rahmete gark oldu" demişti.Ne dediğini fazla anlamamıştım.İçimde farklı duygular savaşıyordu.Varlığına çokça alışamadığım Dedemin yokluğu neden beni bu kadar hüzne boğdu bilemiyordum? Ölümüne belli ki çok üzülmüştüm.Ayrı yerlerde yaşıyorduk. Ancak bayramdan bayrama görüşüyorduk. Amcam ve çocukları onlarla birlik yaşıyorlardı.Dedemin beni onlardan daha az sevmesi herhalde bu yüzden.Onlara "Can" derdi bana demezdi. Birkaç defa bana neden "Can" demiyorsun? Demiştim de cevap vermemişti.Bayramlarda onlara yirmilik bana onluk harçlık verirdi. Babamla yaşadıkları sıkıtının acısını mı çıkarıyordu. Ancak bu ayrım zoruma gidiyordu.Benim suçum neydi bilemiyordum?

Yine de keşke yaşasaydı.Keşke beraber camiye gitseydik."Büyükler evin bereketi ve dengeleri "Derdi diğer Dedem.Son zamanlarda yaşanan geçim sıkıntıları, uzaklıklar, evlat ayrımı, hal hatır eksikliği derken araya soğukluklar girmişti.Bu durum bayramlara, kandillere bile sirayet ediyordu.Hocanın hutbede dediği gibi " Dün burada olanlar bugün burada yoklar.O yüzden kırgınlıkları, dargınlıkları, küskünlükleri çok uzatmadan bitirmek lazım.Allah’ın emrine uyup şeytanı sevindirmemek lazım."

Bayram namazı sonrası, Dedemin ve diğer akrabaların mezarını ziyaret ettik.Mermerden lahitler binlerceydi.Sıra serviler ve beyaz mermerler...Dedemle beraber tüm ölmüşlerin ruhlarına Yasin ve Fatihalar okuduk.

Mezarlık dönüşü yolda trafiğin sıkıştığını farkettik.On dakika oldu hala aynı yerde sayıyoruz.Babam bana dönerek;

- Oğlum burada bekle ,sakın bir yere ayrılma bakıp hemen geliyorum,dedi.

Babam birkaç dakika sonra yüzü asık bir şekilde söylene söylene geldi.Hızlı bir
şekilde kapıyı açtı, arabaya biner binmez sordum;

-Baba ne olmuş, sen niye böyle sinirlisin?

Cevap vermeden arabayı çalıştırdı.Trafik açılmış kalabalık dağılmıştı.Babamın sinirinin geçmesini bekledim.Sinirliyken ikinci kez soru sordum mu daha çok kızıyordu.Bir iki dakika sonra kendisi cevap verdi;

"Ya iki tane şapşal geçiş sırası yüzünden kavga etmişler ; biri diğerini bıçaklamış, bayram günü olacak şey mi? Yanlarında da eşleri ve çocukları var. Polisler kavgayı ayırdılar, birini hastaneye diğerini nezarete götürdüler.Şu insanları anlamıyorum; iki dakika sonra gitsen ne olur , kıyamet mi kopar?

Şimdi bayram, bayram mı oldu?

Yol boyunca hiç konuşmadık.