HER VEDA BİR VEFADIR
" Bir mimoza sürgünüdür
Ahh o saçların..
Gerdânımda kokusu kalan "
Vedâ’lardan hoşlanmam !” der bazıları . Ve ansızın, sessiz sedasız çekip giderler .
Bilmezler, arkaların da kırgın ve de bir o kadar mâğmum, kalpler bıraktıklarını .
Çok görmüşlerdir çünkü, bir ‘Hoşça Kal’ı . Bir dua, bir helâllik fırsatını ...
Oysa her veda bir vefâdır .
Bir dua, bir esenlik bir helalliktir .
Son bir nazardır veda, sevdiklerine ...
Buğu buğu olmuş gözleriyle, gönlünün bağlı olduğu şehirden,
bir gece vakti mâhzun, mükêdder ayrılanın nazarı gibi ...
Teskin edici son bir kelâmdır veda,
yine vefâ insanının, dostlarına Arafat’taki son seslenişi misâli .
Bir daha göz göze, diz dize gelinir mi, Allāhu a’lem ...
Velhâsıl ;
Vedâ-sızlık, vefâ-sızlık olabilir !
Tekrar görüşmek ise, ötelere kalabilir . . .
Liyakat -
YORUMLAR
"Velhâsıl ;
Vedâ-sızlık, vefâ-sızlık olabilir !
Tekrar görüşmek ise, ötelere kalabilir . . ."
Bu hikaye nasıl başlamıştı?
Yoksa insanlar nasıl kendilerini habersizce kaptırmıştı?
Umarsızca yaşarken, neydi bir anda birbirini tanınamaz kılan şey?
Tekrar görüşmek mi? Kim bilir, belki...
Çok güzel bir yazı kaleminize hazan uğramasın, tebrik ederim.
Irak olan yakına hasret
Yakın olan cüdaya
Giden kalana hasret
Kalan vedaya..
İnsan sevdaya hasret
Sevda vefaya..
Lamelifli bir anaforda
Araftayım..
Gitsem yanı başında,
Kalsam uzaktayım..
Hangi demde
Kabuk tutar yaralarım
Bilinmez..
Hem hasrette
Hem vuslattayım..
Oysa insan insana meal
İnsan insana tutunacak bir dal,
İnsan insana mecal..
//
diye yazmıştım vakti zamanında..
naçizane eklemek istedim ayak ucuna ..