İnsan doğası gereği bazen sade sakin bir yaşam bazen yoğun bir yaşam sürmek ister. Bu her iki yaşam tarzı kimi kişinin isteyeceği bir tarz olmakla birlikte kimileri de ya hep sakin ve dingin hayat ya da hep gürültülü depdebeli bir hayat sürmek ister. Kimisini karmaşa kimisini ise sakinlik sıkar. Birisinin uzak olduğu şeye diğeri yakın durur. Birisinin ferahlık bulduğu ortamdan bir başkası rahatsızlık duyar.
...

Şehrin kalabalığı gürültüsü, kirliliği hateketliliği, insan ve taşıt, al-sat, çek senet, para banka trafiği, karmaşası ve kargaşası, sıkışıklığı havasızlığı, günün yorgunluğundan sonraki yalnızlığı, gece sessizliği, betondan kaynaklı donukluğu insanı bir cendereye sokar. Soluk alamaz hale getirir. Bir girdaba yuvarlanmasına, açmaza çıkmaza saplanmasına neden olur. Bu şartlarda kişi kendisini doğanın kucağına atar. Doğal bir ortama bırakır.
...

Doğa ki orada hayat tat ve lezzet vardır. Temiz su ve hava vardır. Dağın ovanın yeşilliği, göğün maviliği, ırmağın derelerin şırıltısı vardır. Kuş sesi kurt uluması, yaprağın hışırtısı, yelin rüzgarın esintisi, yagmurdan sonra toprağın kokusu, ıtırın nanenin kekiğin rayihası vardır. Aradığınıza bağlı olarak doğada olmayan, elde edilemeyen, ulaşılamayan hiç bir şey yoktur. Sığınılacak nefes alınacak yerdir doğa.
...

İşte tüm bu olanlardan ve olmayanlardan, birinde bulunan diğerinde bulunmayanlardan sonra soruyoruz, tercihiniz başlıkta olduğu gibi sakinlikten dinginlikten yana mıdır yoksa mahşeri kalabalıktan yana mıdır?
...

Bana sorarsanız her ikisi de. Hem şehrin ışıkları, hem de doğanın sessizliği. İkisi de vazgeçilmez. Birisinin diğerine tercihi sizi bir çok şeyden alıkor, mahrum bırakır. Oysa hayat her şeyi anlamak koklamak tatmaktır. Hissetmektir. Bütünleşmektir.


Kemal Gül
02.04.2022