KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Kendi kalbimizi kırıyoruz...
Farkında olmadan kendi kalbimizi kırıyoruz,bir çok hayal kırıklığı ve kalp ağrısı ile birlikte.
Sevgimizi bizi hak etmeyen insanlara çok kolay vererek ,
kendi kalbimizi kırıyoruz.
Bizi bir an olsun düşünmeyen İnsanları özleyerek,kendi kalbimizi kırıyoruz.
Hak etmeyen insanlara zaman ayırarak, kendi kalbimizi kırıyoruz.
Nefret ettiğimiz ama yine de vazgeçmek istemediğimiz oyuna katılarak kendi kalbimizi kırıyoruz.
Yanlış insanları sevip, onların bizim için doğru olduklarına kendimizi inandırarak kendi kalbimizi kırıyoruz.
Kötü çocuğa aşık olarak kendi kalbimizi kırıyoruz, çünkü onu değiştirecek kişi olmak istiyoruz.
Bizimle ilgilenmeyen insanlarla ilgilenerek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Reddedilme korkusuyla aklımızı konuşma şansımız olduğunda bazı şeyleri saklayarak kendi kalbimizi kırıyoruz.
Bu yüzden tek kelime etmiyoruz ve bize zarar vermesine izin veriyoruz.
Kalmanın bir anlamı yokken, gitmeyerek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Geçmişe sarılıp geleceğimizi mahvetmesine izin vererek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Bir insanın bugün kim olduğunu düşünmeden,bir zamanlar olduğu gibi olmasını dileyerek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Ayrılığı yeniden alevlendirerek ve neyi yanlış yaptığımızı analiz ederek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Eski mesajları tekrar okuyarak ve beraber çektiğimiz fotoğrafları silmeyerek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Eski sevgilimizin bize geri dönmesini bu kadar çok isteyerek kalbimizi kırıyoruz.
Kendimizi takdir etmeyi öğrenmek yerine ,sevmediğimiz insanlarla yataktaki boşluğu doldurmaya çalışırken kendi kalbimizi kırıyoruz.
Aynada bize bakan kişiyle yaşadığımız en önemli aşk hikayesini öğrenmeyerek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Kafamızın içindeki, aldığımızdan daha fazlasını hak ettiğimizi söyleyen sesi dinlemeden, yerimize yerleşerek kendi kalbimizi kırıyoruz.
Sabırsızız ve beklemekten nefret ederiz, bu yüzden teklif edileni alırız.
Böylece kendi kalbimizi kırmaya devam ederiz.
Kendi mutluluğumuzdan ve esenliğimizden sorumlu olduğumuz o kadar doğrudur ki.
Kalbimize bir mola vermek için birlikte deneyelim ve gerçekten iyileşmesine izin verelim.
Kalbimize daha fazla sevgi ve şefkat verdiğimizde, onu diğer insanlara bağımlı hale getirmeyiz.
Kendimizi çok sık suçlarız, hayatın bize sunduğu koşullardan çok sık acı çekeriz ve yaptığımız seçimlerden sürekli pişmanlık duyarız.
Ama dolu dolu bir hayat yaşamak için farklı olmak zorunda değildir insan.
Sadece kendimizi bazı şeyleri affetmeyi öğreterek yaşayabiliriz.
Yaptığımızın farkında olmadan kendi kalbimizi kırıyoruz defalarca,hep.
Kalpler kırılabilir, evet kalpler kırılabilir bazen ama biz kalbimizi kırmayalım.
sevay
YORUMLAR
Ne yaparsa insan kendine yapar! Başkalarının yaptıkları ya da başkalarına yaptıklarımız daha sonra gelir hayatımızda.
Ne güzel bir konuya temas etmişsiniz. Yüreğinize sağlık.
Saygı ve selamlarımla...
