İçinde merhamet olan bir kalp ne kadar kırılırsa kırılsın; yine de kırmaktan korkar... Ve insan en çok merhamet dolu kalpleri kırar; çünkü onlar kırılırken bile acıtmazlar...

Zor günler güzeldir. Hem mücadele etmeyi öğretir, hem de silmeniz gerekenleri gösterir...

Batıl, kardan adam gibidir. Ne kadar hoş görünse de eriyip yok olmaya mahkumdur...

Ruha ızdırap veren acılar bedeni kullanarak geçmez. İntikam almak için karakter satmaya gerek yok; çivi çiviyi sökmez, iter...

Kalp herkeste var; kiminin sadece canlı kalması için, kiminin de insan...

Bir gün her şey başladığı yere geri dönecek. Dünya 365 günde, gün 24 saatte... Ve insan, 1 ömürde...

Anlatamazsın kıymetini çokluğunda her şeyin. Nehir kenarında suyun kıymeti bilinmez; sen onu çöldekine sor... O yüzden beklentiye falan girme anlaşılmak için; üzülürsün... Varlığında bilinmeyecek kıymeti çok şeyin...

Hayatta karşılaşılan zorlukları çok da dert etmemeli; belki daha kötüsü olacaktı... Onun için her şerde bir hayır aramalı ve daha kötüsü olmadığına şükretmeliyiz...

Affetmek; hataları kabullenmek değil, hata yapanı hatasından çok sevmektir... Affetmek; aptallık değil, yürek işidir... Affetmek; korumaktır, kurtarmaktır, sahiplenmektir, değer vermektir... Affetmek; bir daha hata yapmasına engel olmaktır... Ve insan, sevebildiği kadar affeder... En önemlisi ise; bir daha hata yapmamak, o sevgiye layık kalabilmek ve karşındakini enayi yerine koymamaktır.

Okyanus da olsan dalgalarınla okşayacağın bir kıyın olmalı. Bazen usulca, bazen de "Duy beni!" dercesine fırtınalı...

Kendisini düşünmeyeni düşünmeye başladığında, kaybetmeye başlamış olduğunu anlayacaksın bir gün; çünkü kendisine acımayan sana hiç acımayacak...

Her şey varlığını kaybettiğinde var olan tek şeydir "sevgi"... Bugün farkında olunmayan; ancak bir gün aranacak olan tek şey...

Ne Duha’da umudum ne de İnşirah’ta huzurum biter... Ayet-el Kürsi olur dileklerim, bana Allah yeter!

Bir çocuğun iç çekişi gibi, gözyaşları gibi bir annenin... Ve ölmek kadar gerçekti sana olan sevgim...

Bir gün karşılaşırsak, benzettiğim biri olacaksın. Biri’ne çok benzeyen biri...

Ve en çok bakmaya doyamıyorum denilen gözler ağlatıldı...

Düştüğün yere bağlı ey aşk! Kiminde manzara olursun, kiminde çamur... Gönül yüce bir deryadır lakin; kiminde can olursun, kiminde boğulur...

Sol yanımızdaki eksikliği bağrımızın tam ortasında hissettik. Acı gibi... Sızı gibi... Gibiydi sadece, adını koyup tarif edemedik...

Belki de gülüşün, katiliydi gözlerimin. Görmedi kimseyi; kör oldu senden başka...

Aşk; sende kaybolup kendimi bulmaktı. Aynı çiçeği birlikte koklamak ve aynı kışta birlikte sormaktı...

Mustafa ÖzTürk
- mstfztrk #mstfztrk #söz #edebiyat

youtube.com/mstfztrk