İÇİMDEKİ UKDELER

• 26 Mart 2022 Cumartesi 22:43:10

İÇİMDEKİ UKDELER
İnsanların içine oturan bir söz ya da bir davranış olur ya hani. Yumruk gibi boğazında kalan. Ukde olarak içinden hiç çıkmayan.
Düşündükçe içine oturur. Belli bir zaman sonra daha da büyük bir dert olur. Keşke şöyle deseydim, keşke şu şekilde cevap verseydim, der dururuz.
Benim çok olmuştur. Hem de kaç tane. Gününü gösterseydim keşke. Hak ettiği cevabı yapıştırsaydım da içim ferahlasaydı, demişimdir. Keşke geri sarsam zamanı da ağzıma geleni saysam, dediğim çok olmuştur. Hal bu ki zamanı elli kere geri say aynı tepkiyi vereceğimden de şüphem yok. Olsun yine de çok hayıflanmışımdır.
Bak bunlardan birini anlatayım: Bir gün sokakta tel başıma ilerlerken bir kadın sesi duydum. "Hey delikanlı! Bakar mısın?" Ben elli kusur yaşında bir adamım, bana delikanlı diyecek değil ya, dedim kendi kendime. Aynı ses tekrar "Delikanlı, sana diyorum sana. Neden bakmıyorsun?" Geri döndüm, etrafa baktım, benden başka kimse yok. Bir tek beyaz bir kedi var apartmanın giriş kapısının önünde. Yine üstüme almadım. Çünkü benden delikanlı mı olur?
"Beyaz gömlekli, kot pantolonlu, top sakallı delikanlı, etrafa bakınıp durma, sana diyorum, sana." dedi. İster istemez kafamı kaldırıp baktım. "Bana mı diyorsunuz hanımefendi?" diye yukarıya seslendim. "Her halde sana diyorum. Koskoca sokakta bir kedi var, bir de sen varsın. Kediye delikanlı, diye bağıracak değilim." dedi ukala bir ifade ile. Tövbe tövbe, ne diyeceğimi bilemedim. Şer midir, bela mıdır? Şaka mı yapıyor? Sabrımı mı deniyor? Resmen apıştım, kaldım. "Buyurun, bir şey mi diyecektiniz?" diye sordum. "Apartman kapısını aç da Yaren binaya girsin." dedi. "Yaren mi?" "Evet, Yaren. Bak kapıyı tırmalayıp duruyor hayvan dakikalarca, aç da kapıyı girsin içeri yavrum." La havle, dedim içimden. Kapıyı açtım ve kedi içeri girdi. Kadının verdiği direktifleri eksiksiz yerine getirmenin verdiği gururla (?) kafamı kaldırdım balkona, kadın içeri girmiş. İnsan bir teşekkür etmez mi be? "Böyle bir kadından da bu beklenir zaten," dedim ve homurdana homurdana ilerlemeye başladım.
Gün boyunca içime dert oldu. Aklıma geldikçe kendimi yedim adeta. Şu gün olmuş halen aklımda ve gözlerimin önünde. Oysa söyleyecek ne kadar çok var aslında. Maalesef benim söyleyemediğim ve asla söyleyemeyeceğim. Yıllarca içime atıp dert ettiğim.
İSMAİL MALATYA 26/03/2022-CUMARTESİ-İST