ÖLÜR İSE TEN ÖLÜR

• 21 Mart 2022 Pazartesi 21:30:03

ÖLÜR İSE TEN ÖLÜR
.
Âşık Veysel bu dünyadan göçeli 49 yıl olmuş. Bir Nevruz Bayramı’nda 79 yaşında yıldızlara yoldaş oldu Âşık Veysel. Takvimler 21 Mart, 1973’ü gösteriyordu. Can kuşunu uçurdu Veysel . Rahatsızdı. Nihayetine gelmişti uzun ince yolun. Âşık tarzı şiirimizin son temsilcisiydi. Ulu çınarıydı.
O sıralar Balıkesir Necati Eğitim Enstitüsü’nde yatılı öğrenciydim ben. Âşık Veysel’in aramızdan ayrılışına çok üzülmüştüm.
Bakınız ölüm kelimesini hiç anmadım. Neden? Ölüm her fani için kaçınılmaz son değil mi? Elbette. Âşık Veysel de bunu açıkça söylüyor bir şiirinde:
.
“Açar solar türlü çiçek
Kimler guldü kim gülecek
Dünya fani ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın”
.
Ölüm gerçek. Biliyoruz her nefis ölümü tadacak. Ölüm kaçınılmaz son adını andıracak bir eser bırakmayanlar için. Âşık Veysel eserleriyle ölümsüzleşti. Onu unutmak mümkün mü?
Âşık Veysel şiirleriyle, türküleriyle aramızda. Dünyalar durdukça yaşayacak. Abı hayat içmiş gibi. Uzun ince yol ozanı sadık yârine kavuştu. Türküleri dillerde, sevgisi gönüllerdedir.
.
“Ölür ise ten ölür
Canlar ölesi değil”
.
Yunus Emre’nin bu özdeyiş. Ne kadar doğru…
.
Dost Meryem Özdemir, bir şiirinde Âşık Veysel’i anlatmış.
Bu güzel şiirle noktamızı koyalım dostlarım:
.
“Gönül gözü ile cümle âlemi
İnce eleğinden süzen Veysel’di
Silahlardan daha güçlü kalemi
Gönüllere sevgi seren Veysel’di
.
Vatan toprağında ulu çınardı
Gürül gürül akan berrak pınardı
Aşkın közü ile pişip yanardı
Gönül gözü ile gören Veysel’di
.
Sevgi ile pişti aşk ile yandı
Sadık yârim toprak dedi inandı
Diken batırsalar gonca gül sandı
Dost bağından güller deren Veysel’di
.
Doğanın gücünü bilen ozandı
Halk dilini sevgi ile yazandı
Onur ile insanlığı kazandı
Aşk mertebesine eren Veysel’di
.
İnce uzun etti dosta yolları
Çiçeği gönlünde dilde balları
Sözü ipek sazın telli dalları
Sevgi ağlarını ören Veysel’di
.
Doğanın aşığı toprağın yârı
Sazıydı sözüydü özünde varı
Sivas’ın bülbülü dostluk diyarı

Âşıklara ilham veren Veysel’di
.
Dost Meryem’e ilham oldu inceden
Payıma pay düştü gündüz geceden
Mirası çok güzel tüm eğlenceden
Âşıklık yolunu süren Veysel’di”