Bı tarafımız buruk bizim bir tarafımız eksik. Benim en büyük eksik yanım babam. Var ama yok da. Var ama babaya hasret büyüyen ruhum ondan mı bu kadar hassas. Hep istedim ki babam var benim arkamda olan babam var diye şımaracağım bir gün olsun, tek bir gün. Ne zaman yandı canım biliyor musun sen hep bizi bırakıp gittiğinde baban neden gitti diye sorduklarında ben bu soruya hiç cevap veremedim. Her bayram herkes babasıyla gezerken. Herkes babasıyla ayakkabı almaya gittiğinde imrendim insanlara. Hep istedim ki benim de babam olsun yanımda. İstedim ki ben de diğer çocuklar gibi şimariklik yapayım.ama benim buna hakkım yoktu. Herkes zaten hayrına bize bakıyordu biz kim şımarmak kim o bize çok lüks kaçan bir şeydi. Çocuktuk ama koca koca yükler boynunuza yüklenmişti çoktan. Hep akıllı olmak zorundaydık, hep annemle babam bizim için kavga etmesin diye harçlık istememek için elinden geleni yapan çocuktuk biz. Şunu istiyorum al demek de hayli yüksek isteklerdi. İstemek de gerekmezdi zaten yeter ki onlar kavga etmesin yeterdi. Ama yetmedi. İçimdeki o kız çocuğu hapsolup kaldı orada işte bazen inleyişleri oluyor ama en iyi yaptığım şey her zamanki gibi o kız çocuğunu susturmak. Bastırmak en derin en uzak köşelerine kalbimin. Çünkü buna hakkım olamadı hiç bir zaman.