Bir çocuğun ilk öğretmeni, hocası, mürşidi, rol modeli; annesidir. Çocuk, her şeyi ilk olarak annesinden öğrenir. Çocuk, uzun yıllar sadece annesini gözlemler. Şimdiki çocuklar annelerine bakınca ne görüyorlar?
Anne geçiyor televizyonun başına ve cinayet çözüyor. Saatlerce, hiçbir amaca hizmet etmeyen programlar seyrediyor. Siyonist Yahudi lobisinin kontrolündeki medya; toplumu afyonlamak, uyutmak ve dünyanın gerçek siyasî, iktisadî ve kültürel gündeminden soyutlamak için, önce çocuğun ilk öğretmenini cahilleştirdi ve sonra gerisi geldi.
Sabah şekerleri, evlilik programları, magazin…
Annelerin beyni uyuştu.
Bu anneler kime ne verebilir ki?
Cahil, ancak kendi gibi cahilleri yetiştirir.
Siyasîler ise duruma müdahale etmiyorlar. İşlerine geliyor. Apolitik bir nesil ve apolitik neslin öğretmenlerinden razılar. O zaman kimse düşünmüyor, sorgulamıyor, muhalefet etmiyor… İşler tıkırında. Sistemi yöneten kodamanlar da Sherlock Holmes’lerden razılar.
Aman oğlum dünyayı sen mi kurtaracaksın!
Aman oğlum dinî konularda fazla derine dalma!
Aman oğlum işine gücüne bak sen, sana ne milletin sorunlarından!
Her koyun kendi bacağından asılır oğlum!
Hâlbuki anneler her gün Kur’an dersi yapsalar ve Kur’an talebesi olsalar çocuklarına neyi tavsiye ederlerdi?
Kovulmuş Şeytandan Rabbime Sığınırım
Rahman ve Rahim Allah’ın Adıyla
“Size ne oluyor ki, Allah yolunda ve: ’Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu ülkeden çıkar, bize katından bir veli gönder, bize katından bir yardım eden yolla’ diyen erkekler, kadınlar ve çocuklardan zayıf bırakılmışlar adına savaşmıyorsunuz?” (Nisâ Suresi 75. Ayet)
Nebimiz İbrahim ibadetini, oğluyla birlikte yapıyordu. Nebimiz İbrahim, ahlak öğretisini evladıyla birlikte inşa ediyordu. Şimdiki anneler de fitne fücur toplumunun temellerini çocuklarıyla birlikte yükseltiyorlar. Sonra, şikayet ediyorlar kadın cinayetlerinden . Ne bekliyordunuz ki ?
“İbrahim, İsmail’le birlikte Evin sütunlarını yükselttiğinde (ikisi şöyle dua etmişti): ’Rabbimiz bizden (bunu) kabul et. Şüphesiz, Sen işiten ve bilensin’” (Bakara Suresi 127. Ayet)