Müşrikler gülmek haram derler, ancak kendi sohbetlerinde bol bol güler, şakalaşırlar. Olur olmadık şeye de ağlarlar. Sürekli olarak bir ağlama eğilimi vardır müşriklerde. Manik depresiftirler. Ciddî takılmak, ağır abi olmak isterler, fakat her şeye ağlarlar.
“Az gül. Çünkü çok gülmek kalbi öldürür (katılaştırır).” (Tirmizî, Zühd, 2; İbn Mace, Zühd, 19)
“Kahkaha şeytandır.” (İman ve Küfür Kitabı / Usul-u Kafi kitabı / El-Kuleyni, S.1068)
“(Aşırı) şakalaşmalardan, mizahtan sakının; çünkü o insanın yüzünün suyunu giderir.” (İman ve Küfür Kitabı / Usul-u Kâfi kitabı / El-Kuleyni, S.1068)
Hâlbuki az gülmek ve mutsuzluk, Kuran’a göre Allah’ın kâfirlere ve münafıklara verdiği bir beladır:
Kovulmuş Şeytandan Rabbime Sığınırım
Rahman ve Rahim Allah’ın Adıyla
“Öyleyse kazandıklarının cezası olarak az gülsünler, çok ağlasınlar.” (Tevbe Suresi, 82)
“Mutsuz olanlar ateştedirler, onlar için orada (kahırla ve acıyla) nefes alıp vermeler vardır.” (Hud Suresi, 106)
Müminler ise Allah’ı çok sevmenin, Allah’ın verdiği nimetleri görüp şükretmenin sevincini yaşarlar. Allah’ın yarattığı her şeyin hayır olduğunu bilmenin neşesini ve konforunu yaşarlar. Hem dünyada hem ahirette mutluluk içindedirler.
“Nimetin parıltılı-sevincini sen onların yüzlerinde tanırsın.” (Mutaffifin Suresi, 24)