DOZ AŞIMI

• 3 Mart 2022 Perşembe 01:52:01

‘’Sevgili sevgili, bana bir mektup yazmış olsaydın, ben de sana cevap vermiş olsaydım. Ya da son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı aramızda ve birçok söz yarım kalsaydı, birçok mesele çözüme bağlanamadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık da yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. Bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmasaydım senden de.’’(Alıntı)

Düşlerim tekil ve teklifsiz yazdım sevdim ben bu bitimsiz esareti…
Bir cesaret olarak addedilen belki de ve yürek iklimimde saklıdır benim mağduriyetim.
Öfkeme yenik düştüğüm zamanlar da oldu elbet yiten insanların ardından gözyaşı dökendim yiten aslında ben olsam da ve itibar ettiğim kimse bilemedim de ihmal ettiğimi…
Gülümsememem aldanma sakın çünkü ben, en çok gülerken ağlarım.
Yaşlarımın müridiyim yasım da yasamdır benim bazen şerit değiştirdiğim bazense esen rüzgara yenik düştüğüm.
Kalpazanlar var bizim buralarda.
Merdiven altı sevgiler ve aşklar var bizim buralarda bense buradan başka her yere aitim aslımda içimdeki sarkaçtır gidip gelmelerin meali ve ben nefes almadan severim ve konuşurum bazense ipin ucu öyle bir kaçar ki: ah, bir de dikemediğim söküklerim ve sözcüklerim.
Buhrana denk düşer iklim.
Göç ettiğim iklimlerden sekip de ulaştığım işte bu seferi ruhun yürek iklimi.
Mağdurum.
Mazlumum.
Kendime göre de mutluyum en azından vicdanımdır başımı yasladığım o rahat yastık en azından uyurken mutluyum ve özgür gerçi…
Gerçi karabasanlar da gelir ziyaretime ve uyandığımda gözlerim ıslak kalkarım başlarım güne.
Bazense geceyi şereflendirir hüzün ve kulağımı kabartırım en ufak sese bazen aksıran sessizlik bazen annemin ayak sesi bazense nemalandığım gölgeler…
Öyle ya: gecedir karanlığın bekçisi ve gecedir kalemimi ve duygularımı tetikleyen bense elim tetikte basarım da kalemin gazına ve püskürtürüm tüm ihtiyaçlarımı ve açlığımı yazarak bastırırım.
Aslında açlıktan öte susuzluğumu gideririm ne de olsa sulanması gereken bir saksı çiçeği görevi üstlendim son zamanlarda bazen karanlıkta açıkgözlerim bazen ışıkta sönerken yüreğimin feri sanırım ben acıyla ve umutla beslenirim.
Hüznümün muadili iken umut ve işte hayat boyu içimde saklı tuttuğum gizemin de efkârını katık yapıp mutlu olmaya dair boş bir çabadır belki de benimki.
Sevginin bilançosu mu?
Hep bütçe açığından mustarip yaşadım yaşamaktayım ben.
Doz aşımı sevgim zehirler bazen insanları.
İçime sonra dışıma kapandığım yılların da kepengi hep iniktir ve hala gidip de dönemediğim bir yolculuktur ruhun yol bildiği ve ben baş koymuşken bir kere çıktığım yola artık nasıl oluyorsa birileri de taş koyar yoluma.
Taçlandığımsa umuttur bazense taşa tutulduğum ve uzattığım illa ki ekmek öpmeye ve başıma koymaya doyamadığım ve kokusu ile açlığımı bastırdığım.
Bu tufandan arda kalanlarla idare ediyorum işte siması tanıdıktır üstelik nerede ise her günün ve kardıkça yüreği enkaz altında kalırım illa ki baskına uğradığım ve yüreğin zelzelesi iken bazen kaygılandığım ve hayatı kendime zehir ettiğim bu yüzden sevgidir panzehri hayatın bazen doku kaybına uğrayan hayat bazense dokunup da solan bir çiçek gibi içimde saklı tuttuğum gizem…
Kaynakçam elbet öğretiler bir ömür peşini kovaladığım ve değer kaybına uğrayan hisse senedi gibi de değer kaybeden değerler ve ben değer verdikçe değere bineceğimi sanıp da aralıksız yanılmışken bir ömür…
Bir girdapsa hayat.
Bazense bir gayya kuyusu.
Reçetesi ise İlahi Aşkta saklı…
Beşeri aşklardan yola düştüğüm karşılığında hüzün olarak bana geri dönen ve daha fazlasını biriktirip de içime sonunda helalleştiğim insanlar ve yüzüm dönükken Rabbime yüz göz olmadan kendimle hala da bir baltaya sap olmanın umudu ile yaşamanın da güncesi iken içimden taşan dalgalar.
Bu tufandan arda kalanlarla idare ediyorum işte siması tanıdıktır üstelik nerede ise her günün ve kardıkça yüreği enkaz altında kalırım illa ki baskına uğradığım ve yüreğin zelzelesi iken bazen kaygılandığım ve hayatı kendime zehir ettiğim bu yüzden sevgidir panzehri hayatın bazen doku kaybına uğrayan hayat bazense dokunup da solan bir çiçek gibi içimde saklı tuttuğum gizem…

TEŞEKKÜRLER ŞÜKRÜ ATAY HOCAM...

Beşerî aşkların gelmiyor sonu
Çekirdeği bile doldurmaz konu
Boşverdim ben artık bıraktım bunu
Müebbet bir aşka hüküm giydim ben

İlâhî aşklara açmalı yelken
Büyük günahlardan korumaz kalkan
Cesedi terkeden ruh olur volkan
Müebbet bir aşka hüküm giydim ben

Suçları bitmeyen günahkâr kulum
Hakk’a gidiyorsa doğrudur yolum
Lâyık olamadım Yüce Resûl’üm
Müebbet bir aşka hüküm giydim ben