KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Affedememek
İnsanın en büyük çaresizliği affedememektir. Affedemediği şeyleri ise omuzlarında ömür boyu taşımak zorunda kalır insan. Ne garip! Bir çiçeğin baharı affedemediğini düşünün... Ne zaman toprağı yarıp çıkmaya kalksa, kendisini kışın ortasında bulduğunu hayal edin. İşte böyle bir şeydir affedememek...
Aslında bir yıkımın sonucudur. İnsanın tüm duygularını enkazlar içinde bırakır. Önce güven vurulmuştur, sonra hayaller, ardından umutlar...
Fakat ipi çeken güvendir; çünkü güvenen insanın hayali ve umudu vardır.
Halbuki hepsi koca bir enkaz altında kalmıştır artık. Hepsi paramparça...
Her şey bir filmin şeritleri gibi gelip geçer gözünün önünden. Düşündükçe kahreder, kahrettikçe düşüncelere sürükler. Çıkılmaz bir hal alır soru işaretleri aklında ve aklını başından alır kahrolduğun şeyler.
Ne evine girebilirsin ne de bir sokakta yürüyebilir ya da bir parkta oturabilirsin... Ne yapsan boş ve anlamsızdır hayat. Birilerine anlatmak istersin ama sadece kendine anlatabilirsin. Oysa anlattıkların zaten kahrolduklarındır. Yani dönüp dolaşıp kendi bildiğini sadece yine kendine anlatabilirsin...
Göğsünün tam ortasında büyüyen bir yangın baş gösterir aniden. O yangını söndürmek için de gözyaşların vardır elinde. Başka kimsen yok... Başka hiçbir şeyin yok... İyi ama ne kadar çok gözyaşın olsa da o yangının bir tek korunu bile söndüremezsin...
Sen yalnızlığınla baş başasındır, yalnızlığın ise içinden çıkamadığı kalabalıklarda...
Hayatının aniden bir gerilim senaryosuna çevrildiğini fark ettiğinde iş işten çoktan geçmiştir ve artık içinden ömür boyu çıkamayacağın bir çaresizliğin tam ortasında bulursun kendini...
Affedemeyeceğin onca şey birikmiştir yüreğinde. Ne kadar istesen de affedemezsin artık...
O çiçek, karların arasından çıkmıştır bir kere! Geri dönüşü yok... Geri dönüp baharda tekrar açabilme ihtimali yok...
Kimseyi böyle bir çaresizlik içinde bırakmamalı ve kimsenin affetmek isteyip de affedemediği olmamalı...
Üç günlük dünyada, kuru bir dalımız varsa onun kıymeti bilinmeli;
Zira yabanın bağında gül olsa, derilmez...
- mstfztrk
YORUMLAR
affedememek çok yıpratıcı...bundan daha zararlı olan bir şey var o da birilerini affedemeyen fakat affettiğini söyleyen ya da sildiğini söyleyen kendisini yüzde yüz haklı gören kişileri dinlemek...anlatıyor anlatıyor o haklı diğerleri haksız o madur diğerleri acımasızdır onun düşüncesine göre...kendisi de zaman zaman acımasızlık yaptığı halde kendisine yapıldığını anlatır...insan karmaşık bir varlık...çok güzel anlatmışsınız affedememenin kişinin kendisine verdiği zararın büyüklüğünü çaresizliği ve en kötüsü de bu duyguyu paylaşamamayı...paylaşamayanlar aslında yufka yürekliler naçizane fikrimce,çünkü paylaşmaktan bile hicap duyuyor demek ki çok naif bir insan...teşekkürler tebrikler saygılar...
mstfztrk
