Bahar mevsiminde akşamüstleri sulu ve tatlı bir kırmızı elmanın dilimi gibi cennetten kesilmiş bir parçadır. Sanki bir güzelin rüya gibi uykusunun en derin ve en tatlı yerinden bir parça alıp yer yüzünün uyanık saatlerine hediye etmişler. O saatlerin rengi, havası ve kokusu insanı bambaşka bir dünyalara taşır.

Şeyh Kemal’in bahçeleri hala sökülmemiş, Beylankı’daki ağaçlar kesilip yerlerine çirkin binalar dikilmemişti. Cennetten gelen hediyeyi çöpe atıp hala o rüya gibi güzelliği mahvetmemişlerdi.
Abresan caddesinde bir sarhoş gibi yürüyordum ve eve doğru giderken baharın, akşamın ve gençliğin neşesini aynı anda yaşıyordum.
Serin bir rüzgar yüzüme esip parmak uçlarıyla boynumu gıdıklıyordu. Sonra saçıma okşayıp hafifçe dalgalandıryordu. Onun yumuşak elleri ve nefesinden gelen o tatlı serinlik beni düşüncelerime doğru sürüklüyordu.
Sevgili hocamın sözleri, kelime kelime aklıma geliyordu.
Ne kadar da güzel anlattı saygıdeğer hoca, Yin ve Yang’ın felsefesini, hayatı bütünleyen o iki zıtları, karanlık ile aydınlığı, gece ile gündüzü.

Mavi gökyüzünü seyrediyordum. Seyrek bulutların pamuksu güzelliğine dalmıştım. Çaykenar’ı geçtim. Yolun yarısını katetmiştim. Abresan caddesi’nin ortasında büyüleyici bir atomosfer vardı. Caddenin her iki tarafından gelen iğde ağaçları çiçeklerinin kokusu yoldan geçen herkesi mest ediyordu. Havada uçan hoş kokudan, ferahlatıcı serinlikten ve rüzgarla dans eden ağaç yapraklarının yerdeki titreyen silüetinden bayılmak üzereydim.

Karanlık Yin ile aydınlık Yang’ın birbirlerinden hiç ayrılmayan o iki kutbu düşünüyordum. Gulle’den uçup gelen yelin keyfini çıkarıp kanatları üstünde oturdum. Tam da havalanacaktım ki...
Kafamın üzerine şap diye bir şeyin düştüğünü hissettim. Sağ elimi kaldırıp kafama sürdüm ve sonra yaya yolun kenarındaki ağacın başına baktım.

"Ay seni orospu çocuğu, Yin’in de, Yang’ın da ve senin sülalenin de içine ..." sessizce içimde bağırıyordum ağacın başında oturan kargaya,
başıma sıçıp dimdik bana bakan o şerefsizin tekine.





M. Ahmedizade


Şeyh Kemal, Beylankı, Gulle mahalleleri, Çaykenar ve Abresan caddesi, memleketim Tebriz’e ait olan ve gençlik anılarımı içeren güzel yerler.