Üniversite son sınıftayız.Ankara’da bir öğrenci yurdunda,bir odada dört kişi kalıyoruz.Ülkemize,Amerika tarafından ambargo uygulandığı yıllar.Hemen hemen her şeyde kıtlık var.İnsanlar bir çok şeyi ya bulamıyor ya da kuyruğa girerek alıyor.Sigara da öyle.Tekel bayilerinden kuyruğa girerek ikişer tane alabiliyoruz.Fazla istediğimiz zaman vermiyorlar.Biz de bir kaç kez sıraya girerek,nöbetçi polisin gözüne batmadan fazla almaya çalışıyoruz.Bizimle beraber sıraya giren arkadaşımız bayağı uzun boylu olduğu için polisin dikkatinden kaçamadı.O ancak iki paket alabilmişti.Bense 10 paket kadar almıştım.Dolabımı açtım,onları da diğer sigaralarımın yanına koydum.Aldığımız sigaraları bayağı iktisatlı bir şekilde içiyorduk.Hafta sonu benim memlekete gitmem gerekiyordu.Dolabımı kitledim ve o gün yurttan ayrıldım.Pazartesi günü yurda döndüğümde ’şu sigaralarıma bir bakayım’ dedim. O da ne! Sigaralarım bayağı eksilmişti.Ama kaç paket koyduğumu bir türlü hatırlayamadım.Şaşırmıştım!Arkadaşlara baktım. O uzun boylu dediğim arkadaş,yüzüme bakamıyor,yere bakıyordu.Birden aklıma bir fikir geldi.’Hani benim 12 paket sigaram’ dedim. Arkadaş:Yerinden doğrularak ’vallahi 12 paket değil dokuz paketti’dedi.İyi dedim içimden hiç olmazsa kaç paket koyduğum ortaya çıktı.Meğer o aldığı sigaraları içip bitirmiş,sigarasız kalınca da benim dolaba bir anahtar uydurup açmış,benim sigaraları içmiş.Bana dönerek:’Bu nasıl olsa dolabında kaç paket sigarası olduğunu unutur,bilemez.Ben de anlarsa söylerim yoksa onun sigaraları içmiş olurum’dedi.Şaşkınlığım üzerimden geçmişti.’Olmaz,ben sigaralarımı isterim’dedim.Her ne kadar aramızda sigaranın bir önemi olmasa da daha sonraları sigaralarımı paket olarak bana ödedi.Onları da yine hep beraber içtik.Bu da aramızda tatlı bir anı olarak kaldı.O yıllara ait öğrencilik anılarımız açıldıkça bu arkadaşım hep bu olayı anlatır.Biliyorum ki herkesin öğrencilik ve askerlik anıları unutulmaz.Hepinize sağlıklı güzel günler dileğiyle...
Abdurrahman KAHRAMAN