Bazı geceler

• 19 Ocak 2022 Çarşamba 02:37:11

Bazı geceler çok nadir yaşanır. Bu yüzden unutmazsın. Yoğun duygular içerisinde uyuduğunda mıdır nedir, anımsayınca aynı hislere kapılırsın. Küçükken annemle uyuma arzusu ile yanıp, tutuşurdum. Çünkü annem çalışırdı ve gece vardiyasında ki boşlukları asla dolduramayağımı düşünürdüm. O gecelerde uyuyamaz, kendimi güvensiz hisseder, sürekli annemin yerine geçip kardeşime sarılarak kendimi güçlü hissetmeye zorlardım. Ama korkularım bazen bu gücümü bastırırdı. Tüm gece bu mücadele ile boğuşup sonunda bitkin düşüp uyuyakalırdım. Sabah çay bardağındaki o kaşığının sesi, ocakta kızaran patates ya da hamur kokusu annemin geldiğinin habercisi ve beni yeniden güvende hissettiren şeylerdi.

Annemle uyuduğum nadir gecelerde unutmadığım yağmurlu zamanlardı. Fırtınalı, şimşek ve gök gürültülü geceleri unutmuyorum. Çünkü o anlarda da çok yoğun duygular içerisinde olduğum kesindir. Gökgürültüsü bana hep ürkütücü gelirdi. Ama annem çok severdi. O gecelerde yanına gittiğimde korktuğu söylediğimde bana gülerdi. "ne güzel gürlüyor Allah’ın varlığını zikrediyor" derdi. Birde sözde beni rahatlatmak için yıllar önce böyle bir gece de köydeki balkonda oturup, tren yoluna baktığında beyaz ışıklı bir şey gördüğü o hikayeyi anlatırdı. İşte bu duygular aslında korksamda tekrar tekrar yaşamak istediğim duygulardı. Korkunun yanında aynı zamanda güvende hissetmek. Bunu annemden başka kimse yaşatamazdı bana.

Ama ben bir anne olarak asla çocuklarımın korkmasını istemiyordum. Onların her daim güvende ve her zaman yanlarında olduğumu bilmesi benim için önemliydi. Gözlerinde korku denen şeyi görmek, hayal kırıklığı, üzüntünün kırıntısını dahi bulmak istemiyordum. Bu yüzden her başları şıkıştığında içleri ürperdiğinde yanlarında olamamaktan çok büyük endişe duyuyordum. Yağmurlu gecelerde yatak beş kişi olsakta birini bile yanımdan ayırmayıp hareketsiz uyumak benim için huzurlu bir uyku olurdu. Ben anneme doyamadığımdan mıdır nedir onlara sevgim, şefkatim, güvenim verebileceğim ne varsa fazla, fazla vermek istiyorum.

Benim gibi otuzlu yaşlara gelip hala fırsatını bulunca annesiyle uyuyan var mıdır bilmem. Bu gece de o nadir gecelerden biriydi. Çocukları uyutup annemin yanına yattım ve gök gürledi. Annem uykudan uyanıp "ne güzel gürlüyor" dedi. Kar yağmıştı ve gök gürlemese biz bunu fark etmeyecektik. Annem yine o ürkütücü hikayesine başlayacaktı. "ne geldi aklıma biliyor musun?" dedi. Biliyordum ama yine de "ne?" dedim. Sonra kapı açıldı ve çocuklar korkuyla yanımıza gelip sarıldılar. Annem hikayeyi anlattı. Ama fark ettim ki artık ne gökgürültüsünden korkuyordum ne de o hikayeden. Çünkü bende anne idim.

...