BİRLİKTE RAHMET AYRILIKTA AZAP VARDIR

Ne kadar uzak durmaya çalışsak da siyasetin içinde buluyoruz kendimizi. Hangi cümleyi kullansak, hangi soruyu sorsak; toplumsal yapı, ihtiyaç ve sorunlar hakkında, tam da ortasına düşüyoruz siyasetin.
İnsanların kendi fikirleri olmasına bile müsaade etmiyor siyasetçiler. Bir konuda düşüncenizi ifade etseniz, mutlaka ya iktidara ya da muhalefet siyasetine yakın oluyorsunuz. Hal böyle olunca ne söyleseniz siyaset yapmış oluyorsunuz. Hele bir de iktidar partisine mensup olanlar havadan nem kapıyor. Her sözü iktidarı eleştirmek için söylendiği vehmine kapılıyor; cevap verme ihtiyacı duyuyor hatta saldırmaya başlıyor. Haydi, ayıkla şimdi pirincin taşını…
Aslında birlik ve beraberliğin önemini hatırlatacaktım yazımda. Birlik ve beraberlik içinde olursak güçlü olacağımızı, her türlü zorluğun üstesinden kolayca gelebileceğimizi yazacaktım. Hatta ayetlerden, hadislerden, atasözleri, özdeyişlerden örnekler verecektim: “Müminler ancak kardeştirler.”[ Hucurat, 49/10] “Hepiniz birden Allah’ın ipine sarılın, asla ayrılmayın, bölünüp parçalanmayın."[ Âl-i İmrân, 3/103] ayetlerinden; "Hiçbiriniz, kendisi için arzu ettiği şeyi kardeşi için de arzu etmedikçe iman etmiş olmaz.”, “Müslüman Müslüman’ın kardeşidir. Ona zulmetmez ve onu tehlikeye atmaz. Her kim bir kardeşinin ihtiyacını giderirse, Allah da onun ihtiyacını giderir. Kim bir Müslüman’ın sıkıntısını giderirse, Allah da o kimseden kıyamet gününün bir sıkıntısını giderir. Her kim bir Müslüman’ın kusurunu örterse, Allah da kıyamet gününde onun kusurunu örter.”, “Birlikte rahmet, ayrılıkta azap vardır.”, " Mü’minin mü’mine dayanışması, parçaları birbirine bağlayıp kuvvetlendiren bina gibidir." Hadis-i şeriflerinden bahsedecektim.
“Birlikten kuvvet doğar.”, “Nerede birlik, orda dirlik.”, “Bir elin nesi var, iki elin sesi var.” Atasözlerinden; “Harekette birlik olmazsa, fikirdeki birlik faydasızdır.” (Muhammed İkbaI), “Bir oIaIım, iri oIaIım, diri oIaIım.” (MevIana), “Gücümüzü hırlaşmak için değil, birleşmek için harcamalıyız.” (MaIcoIm X) özdeyişlerinden söz edecektim.
Biz biriz, birlikte yaşıyoruz, Müslüman’ız. Müslümanlar kardeş değiller mi, diyecektim. Bu sözler bile hemen siyasete alet edilebilecek konuma düşürülmüşse vay halimize…
Kardeşim, ister siyasetçi ol, ister bilim adamı, gazeteci, memur, anne, baba, … Ne olursan ol sözlerini birlikten, kardeşlikten yana kullan. Üç oy fazla alacağım diye doğruyu eğri, eğriyi doğru gösterme yoluna gitme. İnsanları şucu bucu diye kategorize etme, yargılama. Bazen öyle durumlarla karşılaşıyoruz, karşımdaki adam bizi öğle bir değerlendiriyor ki, insan şaşırıp kalıyor; kendini tanıyamıyor insan, öyle anlatıyor adam. Meğer ben ne biçim bir adammışım, diyor insan. Yani herkes başkalarını o kişinin kendisinden daha iyi tanıyor(!).
Ön yargılarımızla insanlar hakkında karar vermemiz ne kadar yanlışsa, insanları ötekileştirmek de o kadar yanlıştır. Birlik ve beraberliğimize zarar verecek söz ve davranışlardan uzak durmalı değil miyiz? O zaman ilk görev kime düşüyor? Siyasetçilerimize. Yani, toplumun önderlerine… Koca koca insanlar ekranlarda birbirine hakaretler yağdırırsa, tabanda sıradan vatandaşlar ne yapmaz…
Yunus Emre’nin bu sözünü sıkça kullanıyorum: “Gelin tanış olalım/ İşi kolay kılalım./ Sevelim sevilelim./ Dünya kimseye kalmaz.” Dünya kimseye kalmadı. Tarih göstermiştir ki, iktidar kavgaları devletleri zayıflatmış, kardeş kavgaları milletleri dağıtmıştır. Günümüzde, ister devlet yöneticileri, ister yerel yöneticiler, isterse aile yönetenler akıllı olmalılar; birliğimize, kardeşliğimize zarar verecek söz ve icraatlardan sakınmalılar, bu konuda hassasiyet göstermeliler.
Bu dünyaya nice sultanlar, padişahlar, diktatörler, liderler geldi geçti. Kardeş kardeşle boğuşurken düşman kapıya dayanmış olur. Öfkeden nemalananlar, kutuplaşmadan fayda sağlamaya çalışanlar bilsin ki bindikleri dalı kesiyorlar. Dış etkenlerden uzak, kendi halimize, sakin bir ortamda, kendi kendimize kalıp bir düşünelim… Düşünmekten kimseye zarar gelmez.