KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1214 Okunma
- 6 Yorum
- 3 Beğeni
Babam
Kurguymus, planmış, cümlem kısaymış, anlamı anlamsızlaşmış, bir yere varmış, varmak üzereyken yolda kalmışları samimetsizce kucaklamaktansa şuracıkta iplerimi çõzüyorum ve esaretimin bitişini ilan ediyorum. Benim hayata ilgim kadar zayıftır edebiyat merakım, hikayeci olmadığım görülebilirken bir şair hiç değilim, ne diyeceğimi, güne nasıl başlayacağımı, nasıl devam edeceğimi aklını ve midesini kıt kanaat idare edenlerden öğrendim. Onlardan biri olan ve yetişmemde cinsiyeti gereği ikincil rolde kalmış ebeveynim kisisi, beni çepeçevre kuşatmış halde, ağzımı azıcık kapatsam, burnumu bir an sıkıştırsam bile ciğerime oradan ruhuma doluveren havanın içinde doygunlaşmış acının, hüznün, özlemin, öfkemin, bazı yaşam yoksunluğumun sebebi olandır. Onu anlatmak istiyorum da nasıl desem, Tarzan gibi a aaa aaa aaa diye bağırarak ya da Godzilla gibi bütün şehiri devirerek, yıkıp dökerek, inciterek, incinerek yapmak istiyorum. Tüm yolcuları tersleyen bir kaptan gibi, yumağı karıştıran bir kedi gibi, uyumsuz, unutulmuş, fark edilmemiş, asimetrik duran her kelime arkadaşımmış gibi. Sonra şunu da, şundan da, sonra yok arka sıradan istiyorum;
Yolda birini durdursanm öyle herhangi birini. Omuzlarından sarssam, nereye gidiyorsun diye bağırsam, ben ne zamandır gidemiyorum bir yere desem, kaçarsa eğer kovalasam, sonra bir başka biri beni kovalasa, saklanmak istemesem, kolumu bir polis memuru gibi tutsa öyle yürüsek, parkta bir bankta otursak, ona anlatsam derdimi, ben anlatırken sürekli zavallı kelimesini tekrar etse, sözüm bitince çelme taksa ayaklarıma, düşsem, dünya senin etrafında dönmüyor diyerek bağirsa ,giderken yerden bir avuç toprak alıp yüzüme firlatsa. Kadir İnanır geldi aklıma şimdi, nasılsa kurguyla işim, köfte dudaklımı ilk söyleyen insan kimdire olan merakım kadardır. Köfte dudakli yarim, kimsin sen, kimdin sen?
Yok ölmedi, yaşamıyor da, bir noktaya bakıp ömrünü tamamlıyor, o noktada kimi futbol oynuyor, biri kırık kollu bebeğini diğer bebekle öpüştürüyor, sigara dumanı altında taşlar yerlere düşüyor, taşın ciğeri acıyor, biri öksürüyor, diğeri çok yaşa diyor, ben hapşırmadım diyor o da.
Açıklamalar, suskunluklar, kabarık saçlı kadınlar, kırmızı telefonda değişen yüzler, leyleği andıran ergenler, maaş hesaplamalı küçük not kağıtları , düğünler, hastane odaları, yolculuklar, ses ve ses, kokular, insan daha insan, akın akın geliyorlar, kapıyı kapatıyorum, biri kolum diye inliyor, uzanıyorum yere, halılar ve koridorlar değişiyor, tavana çarpıp duran bir top sonunda düşüyor. Çokça ağlıyor, gülmüyor, bebek olsa kucağıma alsam, susmuyor, bedeni ihanet etmiş de ona sığmayan bir ruhla günü tamamlıyor, kim için durdu zaman, yeni yıl diyorum, günlerden perşembe, sonra yokuz oyunu oynuyoruz. Bilek güreşi var sırada.
"Hoş geldin baba
Merhaba ve nasılsın?
Hoş geldin baba
Merhaba ve nasılsın?
Hoş geldin baba
Merhaba ve nasılsın?"
Bir fotoğrafa bakıyorum. Göt kadar yermiş, iç ses malum edepli konuşmaz. Bir başka yere bakıyorum, evet hayat dediğin kapladığın alanın, çektiklerinin gelmeyenlerinden çıkarılıp güneşin çekirdeğinin kütlesine bölünmesiyle hesaplanır.
Unuttum onu, dönmek istedim elbette, yol hala aklımdadır, en azından ayrıntıları.
Evde yokuz biz.
YORUMLAR
mahallenin ağır ablası olmak isterdim veya kız arkadaşın
haliyle mümkün değil
selametle, saygıyla
selamlar .
Parlain m
Entropi işliyor ve mahallemizden itibaren dağılıyoruz, konduğumuz yerde Allah ne verdiyse alınacaklar o kadar.
Saygıyla, sevgiyle Patagon b.(düzenleme burasıydı. hala aklım Uzaklar diye seslenmek istiyor)
İletişim becerisi sevmek kadar zordur, sevgiden yoksun dünya olunca işin ölçüsünü tahmin etmek zor olmasa gerek
hayat yine de ağır aksak devam edecektir
öyle yada böyle
sizlere; iyilik, sevecenlik ve azim diliyorum
saygılarımla
Parlain m
Yazıyı bu üçüncü okuyuşum. İlk ikisini çok hızlı okumama rağmen son okuyuşta tek tek kelimeler üzerinde durarak, noktalarda soluklanarak okudum. Belli senin kaleminden de bir çırpıda çıkmış. Çıkmış ama beri taraftan da bu hız, öyle kolaylıkla aşılabilecek bir yoldan gelmemiş.
Yazının başlığı bile insanın içini yakan, o kalbin sevgisini bir yandan hissettirirken bir yandan bağrına basacak bir seslenişte.
Yaşama ve yaşatma meselesi iç içe geçmiş berdevam eder. Evet, yol öyle kolaylıkla aşılabilecek türden değildir belki ama fedakârlık ve vefa yoldaşın olurken vicdanında ölmez bir çiçek açacaktır.
Belki “evde yoksun” , belki bağırmak isteyip çıkmaz sesin; ama illâ bağıramasan da seni işiten o biri hep var ve yakınında.
Sağlık dolu, güzellik ve iyilik dolu bir gün ve ömür dilerim.
Selam ve sevgilerle,
Parlain m
Tavana çarpıp duran top illaki yüzümüze düşer ve ağaçlara konuşuruz. Bazen yıllarca yan yana durursun anlamaz o, bazen çok uzaklarda biri sesini işitir, bizimkisi ondan herhalde.
Hep birlikte, selamla, sevgiyle.
Bazı yazı ve şiirlerde özellikle konusu anne-baba temalı olanlarda; yazarlar bana küçük bir kapı, pencere açıp içeri davet etse de, konuşma hakkını tanısa da ben kilitleniyorum konuşamıyorum...sanki bir misafirlikte kendini ezip büzen, utanıp sıkılan, ellerini nereye koyacağını, konuya nerden başlayacağını bilemeyen hallere bürünüyorum...bir de şöyle düşünüyorum hassas özel konular, araya girmemeli, söze karışmamalıyım...yoksa senin yazı-dil hakimiyetini biliyor ve burdan sessizce geçmiş olmamak adına söylüyorum bunları bilesin.
sevgiler Parlain...
Parlain m
Nazik ruhun kendini yine açık etmiş, şurada fıkra anlatsan da olur, yaz yeter ki. Samimiyetine inanıyorum Gule, şanslıyım.
