Biz severken aşkla, karşılığı yoktur diye kavşaktan dönmeyiz, kavşaktan döneni de uzaktan aşkla sarmaktan vazgeçmeyiz. Kavşak bizim için köşesinde açan başakların yeşerdiği bir tarladır.

Seninle aynı yolda gidemedim amma çok sevdim, sevdiğim için güller gönlümde açarken dikenleri battı. Batan dikenler gülün güzelliğindenmiş bilemedim, koparılmasın diye dikenleri varmış ben ellerim kanayana kadar seni kopardım ve soldurdum!

Başka anlamlar arama aşkta, yandığın kadardır aşk. Yanmadığın kadar hayat manasızdır anlamsızdır.

Nasıl gideyim anılar bırakmıyor, nasıl bekleyeyim giden nazlı yâr ağlıyor. Anılar az beklesin ağlayan yârim yollarıma bakıyor pişmanlığıyla dönemeyince, benden yardım istiyor.

Bana yokluğunun aklıma gelip gelmediğini aşkı bilmeyenler hep soruyor. Bilmiyorlar ki seninle aşk akılda olmaz gönülde olur ve asla unutulmaz.

Bazen diyorum ki fazla konuşma sadece anla olsun bitsin, bazen de anlamakta zorlanıyorum diyorum bırak terk etsin gitsin! Bu ikilem mi, tökezlemek mi, yolunu gözlememek mi anlamıyorum! Bırak diyorum geride kalanlar bana yetsin…

Senden bana kalan bir tek gül, her gün yeni açan umudum olsun diye bir defterin arasına koydum hata ettim sulayacağıma kuruttum, senin gibi kurudu.
Mehmet Aluç