YILBAŞI PANORAMASI

Sabahın karanlığı dağılmadan yola revan oldum çetrefilli yılın son gününde. Niyetim halisti. Biri iki etmekti derdim. Vakit tamam oluncaya kadar hesap kitap yaptım, ince düşündüm, çok yazdım ve az okudum. Ama sonunda tamam eyledim. İşler tamam olunca rahat bir nefes aldım. Şimdi gönül rahatlığıyla kaldığım yerden devam edebilirim hummalı çalışmalarıma. Ve tabi gönül rahatlığıyla girebilirim yeni yıla.

Sonra çocukluğum aklıma geldi birden. Ta eskilere gittim, geldim. Yılbaşı akşamları televizyon karşısında ailecek yenilen içilen sofralar geldi gözümün önüne. Mazi canlandı birden. Eskiler, eskiden olanlar ne kadar da güzelmiş dedim kendime. Şimdi yok artık o eskiler. Hayatın kıskacında debelenen biz yeniler, eskiye doğru gidenler var. Hiç unutmam o güzel yılları. Gözümde tüter hala o meyve sinileri. Ve bazı yılbaşı akşamları kar eşlik ederdi bize. İçimiz titrerdi ama olsun, daha bir güzeldi o akşamlar. Daha içten, daha samimiydi o yıllar.

Çocukluktan olsa gerek bazen uyur kalırdık. Sabah uyandığımızda bir senedir uyuyoruz esprisi çıkıverirdi ağzımızdan. Ve tabi kocaman gülümsemesiyle babam olurdu yanı başımızda… Her zaman olmasa da bazı sabah başucumuzda küçük hediyeler bulurduk. Çok pahalı hediyeler değildi aldıkları. Bir çorap, bazen bir mendil ya da artık ne alındıysa… Sevincimiz daha da katlanırdı o gün. Neşeyle yer içer mahalle aralarına dalardık iş güç yoksa. Ama her şeye rağmen güzeldi o yıllar. Şimdi geriye dönüp baktığımda hiçbirinden eser yok. Göçüp gitmiş bir bir sevdiklerimiz. Geride kalanlarsa kırık dökük bir halde… İnsan yaş aldıkça özlüyor maziyi, yaşanmışlıkları. Oysa şimdi her yer tarumar vaziyette…

Soruyorum kendine nasıl dayanır insan onca ağır yüke? Ezilmez mi bu kadar yükün altında? Nasıl oluyor bilmiyorum ama dayanıyor işte. Dayanıyor onca yorgunluğa o etten, kemikten varlık. Ve tabi eskiler yad edilirken yeniler de unutulmuyor. İnsanı biraz da onlar ayakta tutuyor ya zaten. Her derde deva olan bir nefes, bir can eş. Bir de o candan bir parça bir çocuk. Her an her yerden çıkan bir yaratık misali. İnsana neşe oluyor, el ayak oluyor ve en önemlisi yaşama sebebi oluyor. Bu da yetiyor insana. Huzur doluyor sofralara. Kırılan yerlerimize aldırmadan yol almaya devam ediyoruz. İşte buna da yaşamak diyorlar. Varın ne derseniz deyin.
…
Böyleydi bizde yeni yılın gelişi, yılbaşı akşamları. Güzel günlerdi, tadı damağımızda kalsa da güzeldi. Daha güzelleri yaşanır mı bilmem ama nice güzel yıllara kavuşmak, şen sofralara oturmak dileğiyle… Gelişin hoş olsun, yuvalarımız şen. Hoş geldin yeni yıl.

31 Aralık 2021
NECATİ DİLEK