aşıkla maşuk son sınır ecel
tenler kadavra, ruhlar kimsesiz

kanadıydı, düz ovasıydı
rahat bırakalım keklikleri

vurulan aksak ayaklı atlar
sopası elinden ç*alınmış periler

varlığı dirliği suntraç, ağzında mıh
yonttuğu tırnağın aşkıyla inleyen nalbant

her sofrada ayrı bir ayrıntı
gerdek gecesi çarşafta kızıl bir leke

kendilerine özgü çığlıkları ve çarpışan kabuk sesleri
tosbiklerin aşkları güvence altında

iyice yıkanmalı dibine düşmüş kestaneler
tadı hoş olmuyormuş domuz sidikli olanların

ulaşamadım “Mehveş”in sözlük mealine
belki de tokasız saç anlamında bir şeydir

bir tık uzaktayken ilimle bilim
alemi sarıp sarmalıyor cinsi latif bir film

bir İspanyol boğası bir de matador
neden bu kadar muhteşemdir ki kan kokusu

alcenap deli sultan ve boğazın sularında iki yüz seksen cariye
anlayan anlar ancak; bir deli yazarmış öteki delinin şiirini

zıvanadan çıkmadan konu
dönelim meselenin özüne

sevsek de sevmeksek de ananelerimiz vardı
yaratandan dolayı severdik yaratılanı

aslımıza yakışan edebimiz adabımız vardı
hoş geldin ülkeme faşizanca söylenmiş beyaz Türkler sözcüğü


yuh olsun biz insan biz sevgi dedikçe totosunu beş eşkıyaya teslim edene
yuh olsun mecburi memleket hizmetini yerine getirip bununla övünene


korkmuyoruz asla inanın zincirden parmaklıktan
o yüzden açıkça yazıyoruz her şeyi insana insanlığa borcumuzdan



Tosbik- tosgaba- Kaplumbağa