Acılarımızla baş etmeye çalışıyoruz. Peki neden? Daha iyi bir hayat sürmek için mi? Güçlü olduğumuzu kimsenin umurunda olmadığı halde dünyaya haykırmak için mi? Para için mi? Yoksa bir daha gelemeyeceğimiz bu hayatta kendimizi gerçekleştirebilmek için mi? Acılarımız bu dünyada bizi hayatta tutan tek şey olmamasına rağmen neden bu kadar üstesinde durup baş etmeye çabalıyoruz. Yoksa mutluluktan çok zihnimizde yer tuttuğu için mi? Neden bu acıları geçirme çabasında olup acılarımızla büyümek pekişmek yerine o acılarla var olmayı denemiyoruz? Acıların kötü olduğunu bize kim söyledi? Onları neden ortadan kaldırmak zorundayız? Neden mutluluktan çok onları hatırlıyoruz veya hatırlamak istiyoruz? İnsanlar ile konuşurken bak ben bunları yaşadım ve hala ayaktayım sende başarabilirsin deyip odamıza sindiğimizde kendi benliğimize ağlamak için mi?