Bir tarafi söylemek istedikleriyle doluyken, diger
yanı onları yok etmekle meşguldü. Arada kalan benliğiydi
ve ufalanıp yok olmamak bir mucizeydi.
Ölmek istiyordu Yaşamak isterken delicesine .
Yıllar geçiyor Yaralarına yeni yaralar ekleniyordu .Minik kalbi bu ağır yükü kaldıramıyordu .Kalabalıklar arasında yapayalnız kalmıştı .İntihar isteğini aklından atamıyordu ..Sahi bir çocuk neden kendini öldürmek isteyebilirdi ..Oysa en mutlu olması gereken en cıvıl cıvıl yaşama sevinciyle dolu olmadı gereken yıllarında ölmeyi arzu ediyordu . Sevilmediğini her zerresinde hissediyordu
Ölümü bir sevgiliye bekler gibi beklemek …
Ahh ne güzel olurdu ölüm gelseydi Başını koysaydı soğuk toprağa ..
Gözlerini kapatmak istiyordu Sonsuzluğa ve huzura uzun bir yolculuğa çıkmak istiyordu…
Sevilmemek , sevilmediğini hissetmek , kendini bir yük olarak görmek …
Bazen eğilip sormak isterdim toprağa
“Ey toprak söylesene sanada yük oluyormuyum “diye ..
Yıllar geçtikçe ölüme olan özlem duygusu artıyordu .
Koca dünyada yapayalnız hissediyordu
Koca denizde dalgalarla mücadele eden sağa solan savrulan küçük bir yaprak gibiydi kalbi .