Nuri Pazarbaşı İlkokulu öğrencisi Şeref

Sırtımızda gocuk,yada pardesü ne gezer.O incecik siyah önlük beyaz naylon yaka,oda boğazımızı adeta kesecek gibi sarardı.
Para dersen ne gezer. Çok , çok birşey lazım olduğunda anamdan, okul harçlığı alabilmek için kaç saat ağladığımı bilirim. Çünkü yoktu. En sonunda anam gider komşudan yirmi beş kuruş borç alır verirdi,alda defol,diye,bir yandan ağlarken,diğer yandan zafer kazanmış kumandan edasıyla okul yoluna koşardık.Halbuki öğretmen ya bir hikaye kitabı satıyordu,yada tatil kitabı...Yada okula bir film gelmiştir.Onun içindir , para...Hep gözümde kalmıştır.Öğretmenin sattığı tatil kitapları.Hani o kapağında,bir deniz kenarı,çocuklar mavi beyazlı deniz topu oynuyorlar.Kenarda güzel bir köpek resmi olan…Hiç alamadım …
Zaten anadan,babadan,öğretmenden yediğimiz dayakların haddi hesabı yoktu, yinede çok mutluyduk,umutluyduk, çünkü çocuktuk... M.Şeref 15 Mart 2019 Gaziantep