KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
siluet
karanlık zifiri
gölgeler ışıksız
korkular anlamsız
perdeler kapalıyken aramazsın güneşi
yalnızlığın farkına varamazsın
olmayan bir şeyin yokluğunu
boşlukta algılayamazsın
fakat perdeler aralandı mı bir kere
gözler kamaşır
gölgeler uzar
güneşin peşine düştükçe
ve tüller çekildikçe körelir gözlerin o muazzam ışıkla
dönersin yeniden
zifiri karanlığa
gölgeler korkar olur ışıksız kalmaktan
karanlık yalıtkan değil
iletkendir artık
gözlerin kapandı mı güneşe
silueti kalır kapaklarında
silinmez o iz
unutamadıkça
..
sen güneşimsin benim
evvelin zifir karanlık
bırak öylece kalsın tüller
perdeler zaten aralık
YORUMLAR
Yatarken bile biraz aralık bırakırım perdeyi. Oradan bazen sokak lâmbasının ışığı, bazen ay ışığı girer. Penceremde ışık olduğunu bilerek uyurum.
Sabah güneş ışığı sevindirir beni, yaşadığımı duyurur.
Ve gün içinde perdem açık durur ışığa.
Arkadaşlar, tanıdıklar sorar neden perdelerimi örtmediğimi.
Cevabım hazır,
-eve güneş girsin diye.
Seni gören olmaz, yüksek kat derler.. :)
Eskiden perde arkasında yazardım şiirimi.
Şimdi dışarıya bakarak yazıyorum.
fransız
yağmurun sağanak halinde pencereyi dövmesi
ara ara gök gürültüsünden camların titremesi
ve şimşekle birlikte karanlığın içindekilerle birlikte anlık parlaması..
ben de müzik eşliğinde yazıyordum
şimdilerde dinleme fırsatım bile olamıyor çok fazla
glenay
Müzik eşliğinde hiç yazmadım.
Ortam sessiz olacak, iç sesimi ve beynimin bana söylediklerini duymalıyım..
Müziği mutfakta dinliyordum, annem öldü, bir de müzik kanalımı kaybettim.. :(
