MAZİNİN KÜLÜNDE KÜÇÜK BİR KÖZ - LUCİNDA.02

• 8 Kasım 2021 Pazartesi 16:27:25

ÖYKÜ : BÖLÜM.02

Biz 1963 yaz’ı sonunda Lucinda ile
sanki bir elmanın iki yarısı gibi olmuştuk.
Artık birbirini tutkulu bir aşk ile seven iki
aşıktık.Buluşmalarımızda bazen ben muziplik olsun diye,tanışmamıza sebep
olan,Lucinda’nın o çifte adres sormaya
çalışırken yaptığı komik dil çıkarma hareketini ben ona yapardım,ikimizde
çok gülerdik.

Lucinda,Barselona’da yaşayan bir ailenin tek çocuğuydu.
Orta halli bu ailenin babası dört yıl önce
vefat edince,Lucinda ve annesi kalmışlar.
Lucinda’ya Üniversiteler arası Türkiye eğitim programı çıkınca annesini bırakıp
Türkiye’ye gelmek istememiş.Ama anne
bu programı kullanması yönünde ısrar
etmiş.Lucinda annesinin de zorlaması ile
Türkiye’ye gelerek İstanbul Teknik Üniversitesinde eğitime başlamış.

Lucinda iki yılın sonunda eğitim programı bittiğinde hemen İspanya’ya
dönmedi.Dönmeyişinin bir nedeni de bendim.İkinci nedeni ise İstanbul Teknik
Üniversitesinde mastır yapmaya karar
vermesiydi.Tabii ki bu durum beni de çok mutlu etmişti.Bütün bu süreçlerde bizim ilişkimiz çok güzel ve doludizgin devam ediyordu.

Ama bir gün,Lucinda İspanya’da bir
telefon aldı.Arayan kuzeniydi.Mastır programının sekizinci ayında gelen bu telefon haberi Lucinda’yı alt üst etti.
Arayan kız kuzeni Lucinda’nın annesinin
anide hastalandığını,onu hastaneye yatırdıklarını söyledi.
Anne’ye yapılan bütün tetkik ve taramaların sonucunda kan kanseri teşhisi konulduğu ve bunun dördüncü
evresinin sonlarında olduğunun söylendiğini kuzen telefonda söyleyince
Lucinda çok kötü olmuş.O anda ağlayarak beni telefonla aradı.Ben o sıra evdeydim.Hemen Lucinda’nın kaldığı yurda koştum.Lucinda beni görür görmez perişan halde ağlayarak boynuma sarıldı.Bir taraftan ağlıyor ve
bir taraftan da kuzenin anlattıklarını bana anlatmaya çalışıyordu.Doktorlar hastalığın teşhis ve tedavisinin gecikmiş
Olduğunu söylemişler.Kuzen bunları da
anlatınca Lucinda daha da kötü olmuş.
Anne Barselona Hastanesi’nde Onkoloji servisine yatırılmış.Kuzen mutlaka Lucin’daya İspanya’ya acilen gelmesini
söylemiş.

Lucinda o akşam karmakarışık duygular ve çaresizlikler içinde kıvrandı.
Ben onu o akşam yalnız bırakmadım.
Ertesi sabah Lucinda bana kararını anlattı.İspanya’ya gitmesi gerektiğini,ikimizle ilgili durumu da düşündüğünü,bunu zamanın akışına bırakmayı da düşündüğünü söyledi.
Ben onu dinlerken,hızla kendi durumumu da düşünüyordum.
Bir ara Lucinda,benim de onunla birlikte gitmemi ister gibi oldu.Sanırım birlikte gidip İspanya’da evlenip orada yaşamayı düşündüğünü o ağlamaklı cümlelerinin arasına bu ifadeyi de sıkıştırmıştı.

Oysa ben de kendime,içinde Lucinda’nın da olduğu bir gelecek planı tasarlamıştım kafamda ama bunu henüz
ona açmamıştım.Bir uygun zaman arıyor
bekliyordum.Planım Lucinda ile evlenip
Türkiye’de yaşamaktı.
Ayrıca benim ailevi sorumlulukların da vardı ki bu da benim için bağlayıcı bir
önemli faktör’dü.

Babam yıllar önce vefat etmiş annem ve benden başka üç kardeşimle
kalmıştık.Ben ailenin en büyük çocuğuydum.
Üniversiteyi 1964 yaz döneminde bitirmiştim.Türkiye,nın büyük firmalarından birinde,İstanbul merkezde
işe başlamıştım.
Kardeşlerimin üçü de henüz eğitim safhasındaydı.Ailemşn maddi ve manevi
yükü şimdilerde benim omuzumdaydı.
Hiç bir sebeple onları kendi kaderlerine
bırakamazdım.Buna kendi gönül ilişkisi
duygularım ve ne de ahlaki anlayışım
cevaz vermezdi.

Bende o telefon haberinin ertesi gün
konuşmamızda Lucinda’ya düşüncelerimi büyük çaresizlik içinde
anlattım.Durumu aramızda konuşurken
yüreğimin parça parça olduğunu,ruhumun adeta içe kanadığını
hissederek konuşuyordum.
Lucinda o anda nasıl acı çektiğimi görüyordu.Onunla gitmemi ruhunun her şeyiyle çok istemesine rağmen,birlikte gidemeyişimize de hak veriyordu.

Lucinda’ya 1965’in hüzünlü bir Eylül
günü,İstanbul Atatürk hava limanından
İspanya’ya buğulu gözlerle ve boğazıma
oturmuş yumruk büyüklüğünde bir köz
ile uğurladım.

- - - - - - - - - -
DEVAMI VAR.