Okuduğumuz okulumuzun önünde nostaljlerden, siyah beyaz önlüklü yada renkli fotoğraflar vardır mutlaka..
Yaşadığımız şeyleri anımsamıyoruz yada bir fotoğrafla bir yerleri yaşıyoruz farkında olmadan.
Okul anılarımız, çocuklukta yaşadığımız tertemiz saf içten duygularla unutamadığımız anılarımız, yolculuk anılarımız ve memleket anıları...
Eğer kişide Memleketine sevdası büyükse hasreti de varsa anılarınızdaki fotoğraf makinesi flaşı patlar bir anda.
O sıcacık hasret kokulu memleket resmi alıp götürür yeni doğmuş çocuğun kundağına saran şefkatli anne eliyle..
,...
Memleket denilince başlarız uzun cümleler kurmaya.
Sürekli virgül koyarız ama bir türlü nokta koyamayız cümle sonuna...

O yüzden derin ve noktaya varılmaz bir sevdadır.
İnsanın birde gurbeti vardır, selam verip korkulu şekilde selam alamadığı..
Gurbet duymaz sesinize bazen karşılıkta vermez.
Çarşıda pazarda gördüğünüz teyze, amca sizin köyünüzün yada o bölgenin şivesiyle konuşan insana hemen "aha vallahide bizim oralı" dediğimiz olur kalpten akan o cümlelerde..
Belki de o teyzenin atkısında memleketi solumak istersiniz..
Bazende öpmek istersiniz o yaşlı teyzenin elini. Gurbet hasretlik bilmeyenler size deli demeye başlamaz mı?
Ah! yok mu adına kurban olduğum memleketimin bütün özlemleri türküleri gurbet kokan rüzgarlı dağlarının ağıtları onadır..
Gurbet her yerdir.
Her yürek bir gurbet aslında.
Gurbetin yüreklerde şarkısı aynıdır
Aynıdır hasreti sılanın...
Sarıkamış destanı yazan toprağın altındaki binlerce kardelenin yüreğini solursunuz bir anda...
Memleket sevdası deyince..
Yüreğimizde sevda olan gurbeti büyütmüşüz aslında.
Yüreğin atışı hasretle özlemle ve gurbete atılan bir mermidir o saçmaların sıcaklığıdır memleket sıcaklığı..
Kardelenler beyaza bürünmüş toprak altında
Akşamlar ayazıyla meşhurdur hasret kaldığım memleketimin adına
Rüzgarı başka karıyla beyaz kalplerin kirlenmediği
Soğukta sıcaklığı hissettirir insanlar bu güzel topraklarda...

Selam olsun Vatanımın her karış toprağına...
M. K