Yanındaki ve Sen, Biz..
Sana kötü bir haberim var. Herkes her zaman seni sevdiğini söyleyecek, fakat sevmeyecekler. Her zaman yaptıkları gibi seni de listeden oyalanacak kişilerin arasına ekleyecekler.
Peki ben neyden bahsediyorum? Ben kesinlikle bir şeyden bahsediyorum. Durun biraz açayım.
Gördüğüm bir rüya farkındalığımın artmasını sağladı. Biz neden fakir, mutsuz, başarısız bir ülkeyiz?
Sorun ekonomi sistemimizde falan değil. Sorun kalbimizde yatıyor. Hoppala, nasıl?
Bu ülkeye para şu şartlarda girer:
* Sevgi
* İyimserlik
* Umut
* Anlayış
* Aşk
Ve daha aklıma gelmeyen bunun gibi şeyler.
Bizim zekamız da aklımız da gayet yerinde, yani yaptığımız mesleği gayet yerinde kavrıyoruz. Ustayız. Ama kalbimizden hastalanmışız.
Birbirimize düşmanca gözlerle bakıyoruz, yanı başımızdaki kişilerin açığını arıyoruz. Hiçbir şey mutlu etmiyor, yetmiyor, mutsuzuz.
Oysa "aynı hatayı ben de yapabilirdim" dememiz ve insanlara severek yaklaşıp daha anlayışlı bir "insan" olmalıyız.
E tabi sevgi kolay değil. Seveyim deyince sevilmiyor. Fakat hepimizin kaderinin ortak olduğunu aklımızdan çıkarmamalı, birlik olmalı, zorlukların üzerinden beraber gelmeliyiz.
Şunu önerebilirim: Ufak ufak iyilikler yapmaya başlayın. Zamanla insanların daha iyimser olan yüzlerini görmeye başlayacaksınız ve her insanın iyiliğe değer olduğunu fark edip, daha umutlu ve kaliteli bir yaşam sürdüreceksiniz.
Bahsetmeye çalıştığım konu dilsel engeller içeriyor. Yani anlatmak zor.
Ben ne demek istedim?
Özetle kalplerimiz hasta, ve penceremizi iyiliğe, umuda, sevgiye açmadıkça yavaş yavaş solup çürüyecek.
Bu ülkenin reçetesi sevgi ve birliktir. Kalplerimizi ihmal etmeyelim..
Emin olun yanınızdakini sevebilirsiniz. Ona zorla yanında duruyormuşsunuz gibi davranmayın. Kırmayın.
Madem seviyorsunuz hakkını verin..
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.