Z KUŞAĞI SENDROMU VE BÜYÜKLER

• 27 Ekim 2021 Çarşamba 22:00:43

Eskiden şöyle yapardık, şuyumuz vardı, yediğimiz önümüzde yemediğimiz arkamızda diyemeyeceğim tabii ki... Biz sıkıntılarla büyüdük, bazen en küçük bir hediyeye sevindik bazen bir çift cizlavet lastik ile gece sabaha kadar koynumuzda uyuduk. Ama Z kuşağı dediğimiz, birilerine göre zeki, birilerine görede zavallı kuşak diyebileceğimiz bir kuşak var şimdilerde.
Bana göre hiçbir şeyleri olmayan zavallı ve fakir bir kuşak.
Mesela şeker pancarından araba yapamıyorlar.
Mesela çelik çomak oynamasını bilmiyorlar.
Mesela birdirbir ve körebe nasıl bir oyundur hiç bilmiyorlar
Ata binmesini, derede yüzmesini, karda leğenle, naylon poşetlerle doyasıya kaymasını bile bilmiyorlar.
Komşuluk nedir, komşu çocuğu nedir, piknik nedir piknik yapması nasıl olur. Komşu çocukları ile piknik yapmak nasıl olur onu bile bilmiyorlar bir sürü oyuncakları var ama oyuncak yapıp oynamasını bilmiyorlar. Eminim ki evlerinden ekmek fırına gidip ekmek almasını ve o sıcak ekmeğin, o mis gibi kokusunu içlerine çekmesini bilmiyorlar. Sosyal hayatı sosyal yaşamı insanlık ilişkilerini en önemlisi sevgi ve saygının ne demek olduğunu bilmiyorlar. Bu bilmiyorlar tezini ucuca eklersek eğer hayatımızda bir bilmiyorlar yolu oluşur.
Çağımız teknoloji çağı, bilim çağı işte biz bu bilim çağının fazla ilerlemesiyle beyinlerimizi hayallerimizi, bu teknolojiye maalesef kaptırmışız. Biz çocuklarımıza akıl vermek yerine rol model olmalıydık. Hayt huyt demeden mütevazi bir dille dertlerimizi anlatmalı ve mutlu bir şekilde hayatımıza devam etmeli idik. Çünkü büyükler küçüklerin hayatlarına yön vermek için çözümleyip özüm-
seyecekleri ilk dersleridir.
Annelerimizin annelik içgüdüleri ile koruma psikolojisinden dolayı çocuklarının çoğu zaman yanlış yönlendirilmesine sebep olabiliyorlar. Lütfen çocuklarımızı rahat bırakalım ama başıboş bırakmayalım, Zamanın fırtınalarına gazel yemiş yapraklar gibi savunmasız kalmalarına seyirci olmayalım. Bırakın anne babasına bir bardak su versin. Bırakın çamurda oynasın elleri kirlensin bırakın aç kalsın yiyecek bir şeyler bulmak için çaba harcarsın. Bir gün bir arkadaşım ile bir hotelde eğitime katılmıştım. İstisnasız her sabah erkenden kalkıp çocuğunu telefonla arıyor ve çocuğuna talimatlar yağdırıyordu. Bu çocuk ilkokul çocuğu değil aksine lise son sınıfta okuyan bir talebe idi. Telefonu eline alıp talimatlara başlıyordu.

Oğlum çorapların dolabın iç çekmecesinde.
Oğlum pantolonun gardırobun sağ gözünde.
Oğlum kitapların kitaplığın alt gözünde.
Oğlum montun kapının arkasında asıl.
Mutfakta dolapta poğaça var eğer soğuk ise pastaneye söyleyeyim getirsin.
Oğlum servise bindin mi?
Oğlum servisten indim mi?
Oğlum derse girdin mi?
Oğlum eve döndün mü aslında içinizden her şeyi abartıyor diye geçirmişsinizdir ama maalesef durum bundan ibaret idi. Belki de ben az bile söylemişimdir.
Evde güvercin besleyen insanlar yeni aldıkları güvercinlerin kanatlarını yollarlar ki kaçıp gitmesin. Bizim çocuklar güvercin değiller değerli dostlar, onlar insan ve idrak ettikleride gayet yerindedir onun için yolmayalım kanatlarını bırakalım kendi kanatları ile uçuversinler. Ama başıboş bırakıp kedi köpeğe yem etmeyelim. Biz çocuktuk kendi ayaklarımızın üzerinde durabiliyorduk ama o eskide kaldı eski camlar bardak eski çamlarda çardak oldular. Çocuklarımıza sahip çıkalım varsın doktor olmasınlar, varsın hakim olmasınlar ama varsın adam olsunlar. Adam olanlar bizlere her zaman gurur kaynağı olurlar hiç merak etmeye gerek yok bırakın uçsuz bucaksız ilim yolunda kanat çırpsınlar özgürlüğe ve başarıya
27.10.2021 Muammer KARS