Tevafuk


Dün yazdığım şiirle eşlik etmek istedim.



AH SEVGİLİ KENDİM




Teslim ol düşlerine ve tebliğ et mazini derken aksıran iç sesini kucakla ve genzinde saklı hıçkırığı düğümle ve bil sıradanlığın nüansında saklı o gönül çeperinde mevsimin, sev kendini doyasıya ve aşka düştüğünün ertesi başını yasla sevgiye bil ki bulunmaz Hint kumaşıdır yalnızlığınla sessizce seviştiğin.


Öp alnından nefesinin.
Öldürdüğün mademki nefsin
Tapınan kimse zulme
Tersleyen kimse senin sevdalı yüreğini
Tepinen hangi gürültü ise rahmine düştüğün
Evrende
Saklı bir mucizesin sen, sevgili kendim.

Kıyama durduğun her gecedir
Kundaklanmış varlığının dileğinde saklı
O tek hece:
Hicvi mi aşkın?
Ne muteber bir duygudur Rabbinin sana sunduğu…

Sevgili kendim…
Sevgili yalnızlığım…
Aşkı doğradım hece hece
Donanımlıyım ben sevgiyle
Hıçkıran her sözcük
Ve güzel Rabbim
Ah, aralıksız beni bağrına basan.
Sedası varlığın
Seması İlahi Aşkın
Paldır küldür sevdin madem
Tıknaz gölgelere paye verme asla
Aşina olduğun elbet aşkın kıblesi
Kabrine daha vakit var, sevgili kendim.

Kaderin isindesin
Kederin de izinde
Kamburu değilsin sen evrenin
Mademki Rabbinle yad ettiğin
Mazinin küfünde bile doğarsın sen
Seni doğuran annene dua et yeter ki:
Ne ki bir kere doğduğun?
Gün batımı değil mi yeniden can bulduğun?
Canından can gitse de sevgili kendim
Can bulduğundur her şafak
Ne geçer eline mademki tetiğinde basılı elin sevginin
Şakağına yağan kar ne ki söyle?
Tecelli eden aşkın ve hasretin yanında
Yan çizen hangi sefil münafıksa…

Ah, sevgili kendim…
Sevginin makberi ya da mahşeri bunca zulümle canın
Yanarken usulca
Ne ki kaybolsan günün birinde?
Kaybettiklerinin yanında ne ki söyle ne?
Kindar gölgelerden uzak kaldığın
Yalnızlığına kimse mil çeken
Kimse yalnızlığını hor gören?

Sorular, sevgili kendim elbet cevapsız
Kardığın hayat nasıl da sessiz sedasız
Bir kavşaksa dönendiğin o cennet
İçerlediğin her gece yaltaklanan zebani
İçtiğinse sevgi ve rahmet diri
Teninde göğün
Tininde hasretin
Elbet titrindir içinde sakladığın cennet.

Cinnet gecelerinde sökün eden kimse minnet
Etmediğin ve merhamet
Beslediğin hangi mazlumsa nasıl ki teslimiyet
Yüklü varlığınla yakınsın Rabbine
Aşkın kürediği her hece yağarken rahmet
Misali içindeki hicret
İçeren her anda saklı mevcudiyetin
Melankoli bir ömrün son demi
Sabır bellediğin gün ve gece
Yeter ki sıkı sıkı tut inancını, sevgili kendim
Bahşedilense ömür
Başat bildiğin kader
Ve teslimiyetin heder
Yüklü bir zaaf olsa da yalnızlığınla doğduğun birer birer
İkiletmeden yaşa ve umudunu saklı tut, sevgili kendim.

Bir aşksa hayat
Debelendiğin her boyut
Unutma saklısın en yüksekte
Adına bulut ve umut denen evrenin her hücresinde
Büyüdüğün kadar büyüttüğün rahmet
Varsın ıskala mutluluğu dünya denen düzenekte
Yeter ki aziz ol iki cihanda, sevgili kendim
Sensin sevgilerin en yücesine namzet ve hasret
Haset eden hangi gölgeyse
Ne mutlu sana ki yakındır kavuşacağın hidayet…

GÜLÜM ÇAMLISOY.




Kaleminiz daim olsun.



Saygımla

Kendine söyle, kendine iyi baksın. Başkası bakmıyor zira.