Kovulmuş Şeytandan Rabbime Sığınırım
Rahman ve Rahim Allah’ın Adıyla
“... Yol gösterici ve yardımcı olarak Rabbin yeter.” (Furkan Suresi, 31)
Mümin, Kur’an’ın yeterliliğine iman eden hidayet önderlerinin haricinde, gelenekçilerin âlim ve evliya payesi verdiği insanların sözlerine, fikirlerine, gelecekle ilgi söylediklerine, keşif ve kerametlerine, öngörülerine, içtihatlarına, tespitlerine inanmaz, üzerinde durmaz. Çünkü gelenekçiler, Allah’ın, elçilerine vahyettiği kitapların yeterliliğine iman etmemiş ve kullarına yalnızca Allah’ın doğru yolu gösterebileceğini kabul etmemişlerdir. Allah, doğru yolu kullarına kitap göndererek bildirir. Bu kitapların İslâm’ın hükümlerini yaşamada yeterliliğine iman etmeyenlere hüsnü zan etmekse, Kur’an’ın yeterliliği konusunu anlamadığı hâlde anlamış gibi yapmaktır. Bildiklerinizi, yani teorik bilgiyi olayları ve şahısları değerlendirirken kullanamıyorsanız – ki kullanamıyorlar hiç denk gelmedim - aslında siz bir şeye iman ettiğini zanneden ama neye iman ettiğini bilmeyen, slogan atmanın ötesinde fikrî derinliği olmayan insan yığınlarının safına girmiş olursunuz. Hüsnü zan ettiğin kişi aslında bir başkası değil; hüsnü zan ettiğin kişi: sensin!
Sevdiğine bak ve kendini gör.
Sen kimsin?
Bana dostunu söyle sana kim olduğunu söyleyeyim.