Bu dünya daha ne kadar taşıyacak bu kadar yükü ve rezilliği???

Çivisi çıktı çoğu şeyin.

Edep adap diye öğrettiler bize.

Namus diye ahlak diye çıktık yola.

İnsanlara ise hep eşit davrandık aldık yüreğe kim olursa olsun sevdik saydık.

Daha nereye kadar kötülük?

Canları cehenneme zalimlerin.

Çocuklara dahi kıydılar be.

Çocuk çocuk.

Öz evlat kimse en yakınında.

Yok artık asla düzelmez de.

Kıyamet alametleri.

Rezillik iftira ahlaksızlık diz boyu be dost şair.

Kırıldık incelikten.


Medet umduk uçan kuştan.


İnsanız insan.


Allah tan da korkusu yok kimsenin.


Hiiç de umudum kalmadı artık.

Allah başımıza taş yağdırıyor dert üstüne dert millet daha da azdı.

Bölündük parçalandık.

Sevgiyi inancı ayakları ile ezdiler.


Masum kalmak adına geri durduk yine de çamur atmaktan geri durmadı iki yüzlüler.

İki yüz üç yüz kaç yüz ise artık.

Doğru bildiğimiz her şey ayaklar altında.

Yazık oldu çok yazık ettik.

En çok çocuklara üzülüyorum.

Küçücük çocuklar dünyadan bihaber.

Bu mu insanlığımız?

Koruyamadık.


Hayvanlara yetti güçleri bir de kendi halinde insanlara.


Şükürr hayat sonsuz değil.


İlla ki İlahi Adalet tecelli edecek ki Yaratanın da gücüne gidiyor bunca zulüm


Coğrafyalar insanlar masumlar mazlumlar bir de Müslümanlar.

İnancı kullanan ya da inancı aşağı gören sözde insanlar.

Bu nasıl bir cehennemdir dünyada yaşatılan?