HÜSEYİN RAHMİ GÜRPINAR.
Çağdaş Türk edebiyatının herkesçe en sevilen, tutulan hikaye, roman yazarıdır. 1864’te İstanbul’da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Aksaray’daki okullarda yaptı. Bir süre Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde de okudu ise de, genç yaşta yazarlık hayatına atıldığı için, burayı bitirmeden ayrıldı. Kısa bir süre devlet memurluğu yaptıktan sonra kendisini bütünüyle gazeteciliğe, yazarlığa verdi. Ömrü boyunca geçimini yazılarıyla sağlamış sayılı Türk edebiyatçılarının ilklerindendir.
Hüseyin Rahmi Gürpınar, Heybeliada’ya yerleşmiş, daha çok orada yaşamıştı. 1944’te burada öldü. Mezarı da bu adadadır.
Hüseyin Rahmi Gürpınar, Servet-i Fünun edebiyatçıları ile çağdaş bulunduğu halde, edebiyat, sanat anlayışında onlardan çok ayrı bir yol izlemiştir. Servet-i Fünun romancıları eserlerini yüksek, «alafranga» tabaka için yazıyorlardı. Bundan dolayı onların romanları dil, konu, kişiler, olayların geçtiği çevreler yönünden geniş okuyucu yığınlarından uzak, ayrıydı. Hüseyin Rahmi Gürpınar bunun tersi bir yol izledi: Eserlerinin dili duru, açıktır; konu, kişiler, olayların geçtiği çevre de İstanbul’un asıl halk çoğunluğu arasından derlenmiştir. Halkın yaşamını halka dönük bir biçimde anlattığı için çok sevilen bir yazar oldu.
Onun romanlarında İstanbul halkının her türlü yaşayışı, zevkleri, çeşitli tipleri çok büyük bir sadelik, doğallık ve ustalıkla işlenmiştir. Yazarın çok belirgin özelliklerinden biri de gerçekçi oluşudur. Gözlem, tasvir gücü çok sağlamdır. Romanları bize ondokuzuncu yüzyılın sonu ile yirminci yüzyıl başlarındaki İstanbul yaşayışını pek canlı, renkli bir biçimde yansıtır.
Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın sayısı 70’i aşan roman, hikaye kitaplarından belli başlıları şunlardır: Şık; İffet; Mürebbiye; Tesadüf; Şıpsevdi; Hakk’a Sığındık; Hayattan Sayfalar; Utanmaz Adam; Mezarından Kalkan Şehit.