Hayat geçer, yıllar geçer ömründen.
Halk arasında derler ya "ömür geçer"...
Geçer geçmesine ama senden geçmez bir şeyler. Ya geçmez, vazgeçemez zıtlığında huyun olmuştur bu senin. Bazen eşyan, kitaba sığdıramadığın ömrün, ya da bir yerlerde bıraktığın yarım halin...
Ya kalmışsındır bırakılan yerde, ya da bırakmışsındır bir yerlere..
Sonra mı?
Giden gider, kalanlar yağmur olup yağar yüreğine..

Sevdiği sevildiği yere aittir insan, zamanın geçmesine aldırmadan..
Kendi resmini tuvaline yansıtır ressam
Ömrünce, gönlünce yaşarsa bu dünyadan. Tuvaldeki resme kural koymadan..
Yazarlarda öyle...
Hepimiz yazar değil miyiz?
Kimimiz kaleme alır hayatını,
Kimimiz planlayıp yaşar tattığı eşsiz hayatı..
Kiminin kaleminin ucu kırıktır, açılmayı bekler..
Kiminin ömür sayfası bitmiştir hiç yazılmadan,yaşamadan...

İyi kötü, doğru yanlış, yaşarsın bu ömürü ve alırsın nefesini..
Düşünmeden soluğu bırakacağın yeri
öylece kurgularsın geleceği...
Geçmişi ve şimdiyi unutarak değişmeden değiştirmeden yaşarsın bir şeyleri..
Hayatın nefesini harcarsın,
Gönül servetini yani.
Hayat ona bakışından ve seni yönlendirdiği şeylerden ibarettir belkide..

Bir bakarsın, sağındasın hayatın, ya da solundasın..
Bir de bakmışsın sonundasın.
Ömür dediğin nefesin belki hala yolundasın...