hey gidi hey...
kendime serzenişim ve sevgiye.
sevgiden musdarip olur mu insan?
elbet bedava genlerimizde saklı bizler sevgiyle sevgi iken kodlanmış hayatlar.
aklı evvel olduğum ta o günden belli.
yaşım dört ya da beş ve evin tek çocuğu hem nazlı büyüyorum hem de yalnız bir çocuk iken.
ve ilk arkadaşım elbet canım rahmetli babaannem ama ne sevgi benimki.
sokağa çıkmam yasak ve evin kocaman salonunda koşturuyorum.
hayali arkadaşlarım ve hayal dünyam
sonra okula başlıyorum ve dünya iyisi öğretmenim ve sınıf arkadaşlarım.
nasıl nasıl mutluyum.
ve bir es veriyorum.
hep sevmeyi sevdim ben basit bir nesne bir kaleme bir kitaba bile aşk ile bağlanırken.
sevgi dolu ailem br o kadar ağır bir disiplin.
sonra hazırlık sınıfına başladım ve sevgim daha da büyüdü.
hiç üşenmez öğretmen kürsüsüne çıkar avaz avaz bağırırdım:

Sizi seviyorum herkesi herkesi.


hep de sevdim insanları.

belki de fazla sevgi insanların bünyesine ağır geliyor.


ama sevmeden durur muyum ben?

artık sessizce uzaktan usul usul.

kalemime ise ayrı bir aşk besliyorum.

en çok sevdiğim güzel Rabbim ve ön yargısız yaşadığım herkesi kalbime kolayca sokabildiğim.

İlahi Aşkın da güzelliği ve rüzgarı ve işte kainat taa içimde saklı o ufacık yüreğimde.

selam ve dua ile ağabeyim