...
İnsanlara karşı tutumumuz farklıdır bazen.

Bazılarını yanımıza belirli bir mesafeden fazla yaklaştırmayız.

Hep bir yerde tutarız onları.

Öyledir ki, onlar ne yaparlarsa yapsınlar çok acıtamazlar.

Mesafemiz sağlamdır.

Yalan söyleseler, aldatsalar, ihanet etseler bile bunlara ihtimal verdiğimiz için,anlaması atlatması kolay olur.

Nispeten daha az kanarız mesela, daha az ağlarız...

Bazı insanlara karşı ise bir mesafe bırakmayız.

O kadar yaklaştırırız ki kendimize, onu alır bize katar gönül yaparız

O, sanki en başından beri kayıp bir parçamızmış gibi davranırız.

Sanki bulmuşuz ve artık tek olmuşuz gibi.

Hiç yarım olmamış gibi davranırız.

O kadar derinimize işler ki ona karşı bir duvar örmeyi bırakın savunma bile yapmayız.

Sonra gün gelir ihtimal dahi vermememize rağmen parçalamaya yıkmaya başlar ona sunduğümuz iyi niyet ve sevgimizi...

Hiç savunma yapmamışızdır ya zamanında

o gelir kolayca, canının istediği gibi davranır.

Söker yüreği, parçalar, tutar atar sonra.

Sonra gider sanki hiçbir şey olmamış gibi

işte o zaman anlarız gerçek acının ne demek olduğunu.

Öyle bir kanarız ki kan kaybından öleceğimizi düşünürüz.

O gider ardinda biraktığı yaralar bir daha iyileşmez ...

İyileşen görüntüden ibarettir

İşte burda tek kelam...

TANIMADAN asla yürek kapını açma..

04/10/20011

Diye yazmışin o tarihte...

Peki güncelmidir bu durum...
Kalmısmidir güven inanç...

Burda en sevgilinin söylediği hakikat
Düsturdur gönle:

لا يلدغ المؤمن من جحر مرتين
"Mü’min bir delikten iki defa sokulmaz, ısırılmaz."
la yuldegul-mu’minu min cuhrin merrateyn

Hayatta hakikatler hayat bula azizim hayat bula...
Selamet ve sağlicakla...
M.K