Bildiğimiz anahtar ama hikayesi var; derûnî bir hikaye. “Fethetmek, açmak” anlamına gelen arapça kökenli fiilden türemiş olan miftah, "açan" demektir; anahtar babında kullanılır. Buraya kadarı kelimenin künyesiydi; gelelim zincirin imamesine… Müslümanın miftahı besmeledir; “Rahmân ve rahîm olan Allah’ın adıyla…” Kapılar sonuna kadar açılırsa ipek miftahtır elinizdeki; kırılgan olandan. Eğer kapı açılmazsa biliniz ki miftahınız çelikten; sizi bükecek, elif’ten vav’a çevirecek, sabır ya Abdullah diyecek. Sabır ya Abdullah, bu kapı sabıra açılıyor; sabır. Kapının ardından sesler gelse de, tokmaklar inim inim inlese de, hiç açılmasa da sabır.

Hikmet kapıda mı, Abdullah’ta mı, yoksa miftahta mı? Hikmet miftahullah’ta; "Bismillâhirrahmânirrahîm: Rahmân ve rahîm olan Allah’ın adıyla."

Şimdi bekle Abdullah…