KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 374 Okunma
- 1 Yorum
- 2 Beğeni
Maskeli Pirinç
MASKELİ PİRİNÇÇÇ
Ne yalan söyleyeyim; beni yakinen tanıyanlar bilirler. Yurdumu, bayrağımı, insanımı hiç bir şeye değişmem. Hele hele yurdum insanını apayrı severim. Bugün şahit olduğum bir olaydan sonra her kesimden yurdum insanını çok sevdiğimi anladım. Vallahi, başka bir ülkede yaşayamam dedikleri cinsten duygular hakim bende an itibariyle.
" Eeeeeee" dediğinizi duyar gibiyim. Şöyle özetleyeyim size; malumunuz bugün okulların ilk günü. Okul önleri ana baba günü. Vaka sayılarının arttığı bu günlerde corona denen virüsün yüzünü güldürecek bir ortam okulların önü. İçinde olduğum böyle bir ortamda çok endişelendim. Hem kendi çocuğum için hem de tüm çocuklar için. Bu kısmı bu şekliyle özetleyip geçiyorum.
Okul çıkışına biraz erken gittim. Bir öğretmen arkadaşımız, son derse öğrencilerini çıkarmış tahminen serbest etkinlik yapmaktaydı. Bir ara çocukları okulun giriş merdivenlerine oturmaları için uyardı. Sanırım ilk günün anısına fotoğraf karesi alacaktı. Bütün öğrenciler toplandı. Eksik öğrenciler bulundu fotoğraf karesinde bulunsunlar diye. Öğretmen fotoğraf çekme, öğrenciler de fotoğraf çektirme modundaydı tas tamam. Buraya kadar herşey normal. Tam o anda beklenen uyarıyı alır tüm sınıf:
" Evet çocuklar, çekiyorum. Pirinç diyin bakıyım hep bir ağızdan" der ve çocuklar da öğretmenlerinin uyarısı ve toplu resim çekinme heyecanıyla en en yüksek tonla:
" Pi r i n ç ç ç ç" deyip o güzelim gülumsemelerini sergilerler.
Sergilerler sergilemesine de onların o mutlu gülen yüzlerini, ne öğretmenleri gördü ne de olayın şahitleri olan bizler. Çünkü tüm mutluluklarını gizleyen maskeleri vardı yüzlerinde çocuklarımızın.
Traji komik bir olaya şahit oldum velhasıl. Çocuklara mı üzüleyim yoksa maskeli poz veren öğrencilerine "pirinç" dedirten öğretmen arkadaşıma mı güleyim. Önce güldüm evet ama ardından yavrularımıza çok üzüldüm de.
Yazımın başinda, yurdum insanını çok seviyorum demiştim ya yurdum öğretmenini de çok sevdim bugün, yalan yok.
Diliyorum ki maskesiz "piriçççç" diyerek poz verdikleri günlere kavuşsunlar yavrularımız ve öğretmenlerimiz.
. vildan✍
YORUMLAR
O anı hayal ettim, kıkır kıkır güldüm şimdi maske altından. Kimse görmüyor benimde güldüğümü. En çok çocuklara üzülüyoruz.
Maskeli olsalar da gözleri ışıl ışıl gülüyordur pirinç derken eminim.
Öğretmen ise hala umut dolu, öğrencilerine maskeyi unutturmuş eski günlerdeki gibi.
:)
