BALÇOCUK HAYALET EVDE

• 6 Eylül 2021 Pazartesi 07:59:03

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Bahar, tüm canlılığıyla gelmişti. Her sabah güneş, büyüleyici renklerle doğuyordu. Her yana yaşam saçıyordu.
Kış boyu toprak yalnızlığa bürünmüştü. Soğuktu, uykudaydı. Baharın girmesiyle canlanmaya başlayacaktı. Yeni arkadaşlarını sabırsızlıkla bekliyor, onlara güvenli kucağını açıyordu.
Güneşin sıcak, kavrayıcı ışınları, sabah neminin dönüştüğü çiy damlacıklarıyla dans etmekteydi. Hafiften esen rüzgârla oluşan büyülü ses, onlara eşlik ediyordu.
Yıldız çiçeği, al bakışıyla onları izlemeye can attı. Toprağı deliverdi. Kırmızı, güzel başını, toprağın yüzüne çıkardı. Bu uğraşıya katılan ışınlar ve damlacıklar, yıldız çiçeğinin etrafını sardı. Sıcacık bu kaynaşma çiçeği yüreklendirdi. Yıldız çiçeği minicik boy verdi.
Bu güzel sabahta başlayan hafiften bir yağmur, yıldız çiçeğini sevindirdi. Ne kadar şanslıydı! Her şey, onun büyümesi, serpilmesi için el ele vermişti.
Yıldız çiçeği, buna sessiz kalabilir miydi? Boy atmaya başlayacak, o da arkadaşlarını sevindirecekti.
Anne ve babasıyla kırda piknik yapan

Balçocuk, pek oyunbazdı. Çimenlerde yuvarlanıyor, eğleniyordu. Çevreyi tanıma arzusuyla merakına yenik düşmüştü. Ailesinden giderek uzaklaştığını fark edememişti.
İlerde gördüğü bir ev, ona çekici geldi. Anne babasının onun gözden kaybolmasıyla tasalanıp üzüleceğini düşünemedi. Yürümesini sürdürdü. Gizemli bir evin önüne geldi. Evin ana kapısı ardına kadar açıktı. Balçocuk içeriye daldı.
Bu nasıl bir evdi? Ev oyuncaktan geçilmiyordu. Hem de şimdiye dek görülmemiş türden ne çok oyuncak!

Ev sessizdi. İçerde kimsecikler yoktu. Pencereler sonuna kadar açıktı. Üstelik pencereler parmaklıkla güvenli kılınmamıştı. Bütün bunlar acayip değil miydi? Evdeki oyuncaklar kimin içindi? Bu ev de yaşayan çocuk yok muydu? Ya pencereden düşselerdi!

Balçocuk, gözüne kestirdiği bir oyuncağı uzanıp almak istedi. Oyuncağa hafifçe dokunduğunda oyuncak yere düştü. Balçocuk, “Benim kusurum değil” diye hayıflandı.

Gümbürtüyü duyan biri olmalıydı. Ötede bir kapının gıcırdayarak açıldığı duyuldu. Balçocuk, ürkse de o tarafa doğru yöneldi.

Kapı ardına kadar açıktı. Balçocuk, tanıdığı hiçbir hanıma benzemeyen bir kadınla göz göze geldi. Bu kadın, duruşu, bakışıyla iticiydi. Pis pis gülerek Balçocuk’u tepeden aşağıya süzmekteydi. Kan çanağı gözleri, içten pazarlıklı bakıyordu. Kalın, çirkin dudaklarının üstünde siyah bıyıkları, çok çirkin görünüyordu. Kömür karası saçlarını, külahlı biçimiyle yukarıya toplamıştı. Çırpı gibi kollarına yakışmayan iri kemikli elleriyle Balçocuk’a işaret etti:
“Gir içeri!”
Kalın ve donuk sesi, tüyler ürperticiydi.
Balçocuk çaresizce içeriye doğru ilerledi. Odanın kapısı, aniden üstüne kapandı.

Balçocuk gördüklerine inanamıyordu. Yerde fokur fokur kaynayan isli, kirli, eski bir kazan vardı. Balçocuk, daha önce ne çok kaynamış bu eski kazan, diye düşündü, irkildi.
Kendini, kazandan çıkmış, bir deri bir kemik kalmış durumda hayal etti. Burası nasıl bir yerdi? Kurtulabilecek miydi?
Birkaç aydınlatıcı, tepeden aşağıya kordonlarla sarkıtılmıştı. Her aydınlatıcının ortasında, olanı biteni izleyecek göze benzer nesneler vardı. Bu kadının aklından geçen neydi?

Odanın kapısı yavaştan açıldı. Kadın çirkin sesiyle homurdanarak:
“Çabuk içeri gir Badi Kara! Kapıyı da arkandan hemen kapa!” Badi Kara aceleyle cevap verdi: “Emredersiniz Cadı Kara.” Badi Kara’nın sesi, cılız ve ürkekti.
Balçocuk artık anlamıştı. Kötü amaçlı bir cadının eline düştüğüne içerliyordu.

Badi Kara’nın gözlerine yer yer kan oturmuştu. Üzüleceği görevleri yerine getirmeden önce çaresizce ağlardı. Badi Kara’nın yüreği tertemizdi. Küçücükken anne ve babasını kaybedince kardeşiyle birlikte kimsesiz kalmıştı.
Cadı Kara çevreye kendini iyi gösterirdi. Herkesi düpedüz kandırırdı. Kardeşlere bakabileceğine komşularını inandırmıştı. İkisini de kaptığı gibi Hayalet eve getirmişti. Aklındaki kirli plan, çocukları korkutmak ve kendisine hizmet etmelerini sağlamaktı.

Badi Kara, Balçocuk’un yalnız başına evin ana kapısından girdiğini görmüştü. Ne yapıp yapıp iyi hayalet Akana’ya haber vermeliyim, diye düşünmüştü.

İyi Hayalet Akana bir süredir hayalet evden şüphelenmekteydi. Hayalet evi gözlemeye başlamıştı. Badi Kara, açık pencereden el edip onu yanına çağırmış, durumu açıklamıştı.

Badi Kara, Cadı Kara’nın yanına girerken özellikle oda kapısını tam kapamadı. Akana, sessizce içeriye süzülebildi. Bir köşeye sinip kendisini gizledi.

Cadı Kara sinirli bir şekilde kükredi. Eteğindeki renkli şekerlerden Balçocuk’un almasını istedi. İyi hayalet Akana, kurulan tuzağı hemen anladı. Cadı Kara, çocuğu şeker alırken yakalayacak ve kaynar kazana atacaktı.

Balçocuk’un düşeceği durumu düşününce Akana’nın yüreği cız etti. Ani bir karar ve atılımla Balçocuk’u kavradığı gibi havalandı.

Badi Kara, kurtarma planında başarılı olmuştu. İçin için seviniyordu.

Cadı Kara, olanı biteni anlayamamıştı. Bas bas bağırıyordu.

Ayşe Yarman Öztekin
Balçocuk Hayalet Evde (Mayıs 2020)
Masal kitabı başlangıç bölümü

Masaldan ilk bölümü, günün yazısına layık gören değerli seçki kuruluna candan teşekkürler.
Saygılar.