Ah Eylül,
Neden soğutur içimizi bir anda ve neden yapraklar dökülür umutlarımıza❓Yeniden yeşereceğini söyler büyükler, köşeye ittirdiğimiz umutların, dinlemeyi unuttuğumuz şarkıların notalarının. İnanmak için sadece bir neden bir umut arıyor işte insan. Hadi bir kez de koşmadan dene, kaybetmenin korkusu olmadan... Hiç yüreğin ağzında olmadan yaşadın mı, yoksa sen de benim gibi gelecekte mi yaşıyorsun korkaklar gibi ❓Notalara yetişemiyorum, fotoğraftaki gülümseme anına, bir cümle önde konuşurum ben. Neden yorulmuyorsun diyorlar ama bilmiyorlar ben şimdide yaşayamıyorum. Tekrar tanışalım umutlarım, kalemim, birkaç keskin sözcüğüm hepsi bu.
Bu eylül son mu baharım❓Birer birer ayrılıyor kafesimden umutlarım. Ve ben yine tutamamaktan korkuyorum.
Bu eylül son mu baharım her zamankinden daha fazla üşüyorum. Sahi nerede benim yamalı sığınağım. Affet eylül yorulmuşum ben, üşüyorum.