Yalnızlık zifiri gecelerde kimsesiz kalmak.
Temmuz ateşinde su bulamamak.
Şubat ayında ateşi aramak.
Günlerce aç kalmak gibi.
Ama En önemlisi yalnızlık;
Onu özlerken sessizce ağlamak gibi.

Giderek saplandı yalnızlık yüreğime.
Atmak istediğimde atamıyor,
İhtiyacım olduğunda ise bulamıyorum.
Birşeyler itiyor beni ona.
Sevgi ya da heybetli bir kasırga.
Git aradığını orda bulacaksın diyor
Fakat adres vermiyor.
Yok olmak var olmakmış.
Erimek akmakmış hep ona.
Azalmak, çoğalmakmış.
En uzun, en zor hasret
Ona bir karış uzakta olmakmış.

Yokluğu omuzlarıma öyle çökmüş ki,
Düşüyorum!
Hasreti kalbimi öyle etkiliyor ki,
Eriyorum !
Çaresizlik öyle büyük ki,
Bitiyorum!
Özlemim öyle bir artıyor ki,
Yanına gitmek istiyorum!

Bu bir hasrettir İki dudağımın arasında.
Yol türküsüdür uzun upuzun.
Nedir diye sorulmasın.
Bilinsin ki adı hüzündür bu sevdanın !
Adı özlemdir.!

Sevgi hasretlik ötesidir
Yağmurun ardından açan ılık bir güneş gibi.
Kimi zaman sana dokunur içini ısıtır,
Kimi zamansa buz tutturur bedenini.
Sevgi tutku ötesidir bazen.
Dönüp arkanı gittiğinde ve
Dönmeye karar verdiğinde
Bir daha yerinde bulamamak.
Sevgi ben ötesi olur bazen.
Anlamayı deneme hiçbir zaman...
Bendeki sen sevgi ötesi.
Bendeki sen tutku ötesi.
Bendeki sen hasret ötesi.
Sen bende ki
Sen ötesini anlayamazsın.!