İnsanlığı Diriltmek
Hani birileri var, şu renk, şu elbise, şu parfüm yılın modasıdır diyor ya… Dökülüyor insanlar alış verişe, kapış kapış moda, tezgahlar vitrinler satın alındıkça boşalıyor. Param var diyen israfa koşuyor, harcadıkça coşuyor. Alışkanlık işte, eleştirmiyorum. Hani bunu dizayn eden modacılar, mesela bu sene insanlık moda deseler…Her elbisede insanlık mesajları, renkli renkli insanın gözüne yansısa, acaba kaç kişi o mesajı okur ve ona göre yaşar? İşte sözler modaysa, giydiği elbisede ki sözün tersini yaşasa ve soran olsa, “ Niçin bu söze göre yaşamıyorsun?” herhalde der, “Bu elbiseyi moda olduğu için giyiniyorum!”
İnsan olmak nedir ki?
Neden ihtiyaç olur ki?
Marketlerden neden parayla alınmaz ki?
Sokakta çocuklar top oynar gibi paylaşmaz ki?
Tribünlerde dillere düşüp çağrılmaz ki?
Okullarda insanlık diye bir ders olmaz ki?
Sokaklarda insanlıkla ilgili deyimler neden olmaz ki?
Kapı açıldığında neden evlerimize misafir olmaz ki?
İnsanlık sadece insana sunulan bir nimet, onun yaşanmadığı bir yerde, katiller, zalimler, mafya hakim olur. Kimse kul hakkı nedir bilmez. Kim kimin üstüne basarsa güzel yaşar. İnsanlık yoksa, yerçekimi de olmaz. Hiç bir yerde binalar dimdik durmaz. Her afette yıkılır masumca satın alınmış binalar! Nefes aldığımız ormanlar yanar cayır cayır… Kediler, köpekler, kuşlar… Katledilir, savaşta öldürülen insanlık gibi.
İnsan kimden korkuyorsa onu Rabbi bilir… Onu yerçekimi yapar kendine! Zalim korku saldıkça insanlığını alır kulundan. İşkence der, ölürsün der, yedirmem, içirmem der, çölde yaşatırım der… Dünyanı dar ederim der… Hak arayan işçinin hakkını aramayı zalim eline verir. Hak aradığını sanar sokaklar da insanlığını yitirmiş topluluklar. Zalim ne derse o olur her sonuçta… Kim mutludur ki, zalim bir küçük azınlık, o da sonradan görülür ki akıbeti pek iç açıcı değildir.
İnsanlık bilmeli ki, medyuma ölünün değil kendi ruhunu çağırtmanın derdinde olmalıdır. Hani medyuma inanmak, insanlığını yitirmiş olanın son çaresidir ya! Bu yolu mizah ettim sadece, inanmayın medyuma, o şarlatanlara. İnsanlığını yitirmiş olan ruhunu yitirmiş, Rabbini kalbinden silmiştir. O kimdir ki? Bilseydi, ölüm Yaratanına kavuşmak, bilseydi yediren içiren yalnızca Allah’tır, öldüren ve dirilten de! İnsanlık olsaydı eğer, bir ve tek olan, Rabbini bilmektir’e her kişi içtence inanırdı. Yalnızca ondan korkar ve Onun dediği gibi yaşar, gerçek bir insan olurdu! Kim istemez ki insanlığın dirilmesini…
Saffet Kuramaz
YORUMLAR
Muhtesem!..Insan birlesik kaplar mialidir.Dogusta insandir.Yetitirildikce kaybolan insanlik kisminin bosaltildigi alana kufur girer.Kotu iyiyle savasir.Yer kapma icin mucadele eder .Birlesik kaplara guzel hasletler koyabilmek dilegi ile..Saygiyla..