- 392 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Gözyaşlarına Bahane Yoktur
Ağlar mısınız siz de yüreğiniz sızım sızım sızladığında? Ben ağlarım, ağladım da hem nasıl hem de nasıl... Gözyaşları yüreğin dezenfektanıdır adeta. Ondan daha güzel yüreği yıkayan, ruhu huzura erdiren başka bir madde yoktur...
Ben kimseden saklamasam da göz yaşlarımı, bazı zaman yalnız ağladığımda olmuştur. Ama en güzeli de ne biliyor musunuz, ağlayacak bir omuz bulmak, kadın ya da erkek fark etmez. Bir çok kimse ile mezhebine, meşrebine bakmadan birlikte gülersiniz, kimi akrabanızdır, kimisi yakın arkadaşınız. Oysa ki beraber ağlayabildiklerinizdir sizi en çok sevenler, en yakın, en sağlam dostlarınız...
Ağlamaz mısınız Güneydoğu’da şehit olan civanlarımıza? Ağlamaz mısınız, yolda hunharca dövülen sonrada katledilen kadınlarımıza? Ağlamaz mısınız eline silah verilip savaşa alet edilen mini mini bebelere?
Gözyaşının rengi yoksa da, bu alçaklıkları yapanların bir rengi var, kahverengi zannetmeyin, onların rengi tam da bu renk, kahperengi...
Bazen de gökler eşlik eder, sizin gözyaşlarınıza. İzleyin bakın o yağmurdan sonra ki toprak kokusunu, ne içe işler, ne de değişik ve güzeldir, burnunuzun direklerine bayram yaptırır... Ben saklamam göz yaşlarımı asla. Babam öldüğü zamanda ağladım, dedem öldüğü zamanda ağladım, anneannem öldüğü zamanda ağladım, sevdiğime inandığım, onunda beni sevdiğini sandığım insanı kaybettiğim zamanda ağladım.
Güldüğümüz günlerde oldu mutlaka, ama dünya böyle zalimlerle, zalimliklerle dolu dolu oldukça, ağladıklarımızda olacaktır. Hazreti Muhammed sav. de öyle diyor ’’Benim bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız.’’ Ne diyelim Allah akıbetimizi hayreylesin... Güldüğünüz günler ağladıklarınız günlerden çok olsun...
YORUMLAR
Üstadım, bu samimi yazınıza bir şiir ekliyorum...
Selam ve saygılarımla.
HÜZÜN
Gücüm, hayatım, nem varsa kaybettim;
Kaybettim, ah, dostlarımı, neş'emi;
Kalmadı hatta kibrim, azametim;
Oydu vehmettiren dahiliğimi.
"Hakikat budur" dedikleri zaman,
Karşımda sahiden bir dost zanettim.
Hakikati anlayıp duyduğum an;
Çoktandır galip gelmişti nefretim.
Ama işte hakikat ebedîdir;
Yaşarsa bir kimse ondan bihaber,
Alemde ömrünce gafil kişidir.
Tanrı soruyor, cevap vermek ister,
İyi ki ağlamışım arasıra
Elimde kalan servet bu, dünyada.
Alfred De Musset
(1810-1857)
Çeviri : Cahit Sıtkı Tarancı