Bazı şeylere artık geç kalmak istemiyorum. Bazı şeyleri vaktinde elde etmek istiyorum. Bazı durumları vaktinde halletmek istiyorum. Bazı konuları vaktinde anlamak istiyorum. Bazı meseleleri vaktinde çözüme kavuşturmak istiyorum. Bazı olayları vaktinde anlamak ve değerlendirmek istiyorum. Bazı insanları vaktinde tanımak veya onlara “güle güle” demek istiyorum.

Vaktinde hayallerime kavuşmak istiyorum. Vaktinde gerçeklerimi doğrulamak istiyorum. Zaman varken o işi yapmak veya tamamlamak istiyorum. İş, işten geçtikten sonra o işin peşinden koşmak istemiyorum.

Ulaşamayacağım şeyler için ter dökmek istemiyorum. Varamayacağım noktalar için kendimi yırtmak istemiyorum. Yüzemeyeceğim denizlerde çırpınmak istemiyorum. Tırmanamayacağım dağlar için düş kurmak istemiyorum. Alışamayacağım insanlar için kapıları zorlamak istemiyorum. Koklamayacağım güller için bülbül kesilmek istemiyorum. Yanamayacağım yürekler için sevda ateşini yakmak istemiyorum. Okuyamayacağım kitapları satın almak istemiyorum. Yazamayacağım kitaplara girişmek istemiyorum.

Aslında istediğim çok basit ve kolay. İstediğim an’a odaklanıp o anların keyfini yudum yudum yaşamak. İstediğim, zamanla birlikte usulca akmak. Çay demlenmişse bardak bardak içmek. Güneş doğmuşsa yataktan fırlayıp hemen uyanmak. Manzara varsa saniye saniye temaşa etmek. Çocuklar sokaktaysa yanlarında bir süreliğine durmak. Nehir varsa karşıdan karşıya geçmek. Kuşlar uçuyorsa, onlara içten selam vermek. Bulutlar süzülüyorsa, onlara gülümsemek.

İstediğim, hayatın o anki eylem ve söylemlerine kendimce iştirak etmek.

Ama kendimi yormadan. Ama kendime yüklenmeden. Ama kendimi kandırmadan. Ama sınırları çok zorlamadan. Ama fırsatları kaçırmadan.

Yazının girişinde de dediğim gibi, bazı şeylere artık geç kalmak istemiyorum.
İstediğim bu.

-Meselci