Denizin dalgalarını sahile vurduğu akşamındayım yine.Mevsimlerden sonbahar.Karanlık çökmüş bu koca şehire.Yazık! ışıklar da yetmiyor bu karanlığı örtmeye.İçimi üşüten bu sonbahar mevsiminde seni düşünüyorum.Akşamüstü rüzgarların ahengle dans ettiği gecemde bir sen yalnızsın bir de ben yalnızım...
Tek bir ışık var gördüğüm,üzerini kaplamış bulut yığınları,selam bile vermeden sorgusuz sualsiz geçiyorlar önümden.Silik ve buğulanmış anılarım hızlı adımlarla koşuşturuyor,yakalayamıyorum.Avuçlarım arasından kayıp gidiyorlar,tutamıyorum.Anılarım nerelerdesin? Seni de mi götürdü gittiği yere? Gittikçe kabarıyor artık içimdeki deniz,boğuluyorum...
"Nemli gözlerim ay ışığıyla birlikte parlıyor
Kaçamak bakışlar sergiliyor yıldızlar
Sessizlik karanlıkta haykırıyor
Hüzünlü bir melodi çalıyor balıklar"
Dalga sesleri beni anlıyor mu acaba? Şu gördüğüm kayalıklar,üstündeki deniz kabukları.Düşünüyorum da acaba dalga mı kıyıya aşık,kıyı mı dalgaya? Hangisi seven hangisi sevilen ya da hangisi kaçan hangisi kovalayan? Onların da bizim gibi dertleri var mıdır? Sorular,sorular,sorular insanın kemiğini bile ilikleyen sorular.Ne vardı ben de deniz olsaydım oradan oraya sürükleyip dursaydı dalgalar...
Yağmur başladı.Sokaklar,caddeler ıslak.İnsanlar oradan oraya koşuşturup duruyor.Damlalar da ılık bir yaz yağmuru gibi düşüyor tenime.İncitmeden,korkusuzca.Daha demin birkaç yıldız vardı onlar da kaybolup gittiler karanlıkta,balıklar da çekildiler,deniz kabukları da...Kaldım mı şu koca şehirde yine tek başıma.
Biiliyor musun bilmiyorum, gidişinle bu şehir de ağladı arkandan."Dur! gitme" diyemedi sana,diyemezdi de.Elinden tutup çekemezdi seni kendine.Kırılırsın,incinirsin diye yapmadı yapamazdı da çünkü korkardı.Ya ben kurudu göz pınarlarım bir çağlayan gibi akmıyor artık.
Özledim seni,çölün suya hasret kaldığı gibi,bir nimeti özler gibi özledim seni...Bakışlarm da yetmiyor artık anlatmaya.Zaten kimse anlamıyor beni.Senin beni anlamadığın gibi.Her şey karşılıklı beklentiler üzerine kurulmuş geç de olsa benim de seni anlmadığım ya da anlamak istemediğim gibi.Zamanı bile geri dönderemiyorum,seni geri dönderemediğim gibi.Dayanma gücümü,sabrımı her şeyinle tükettin beni.Gece uykuya dalan gözlerim yüreğimdeki bu özlemi bu hüznü dindirmiyor.Rüyalarımda bile sen varsın.
Caddeler,sokaklar bomboş.Şimdi daha iyi duyabiliyorum sessizliğin haykırışlarını,çığlıklarını.Balıklar,deniz kabukları şimdi yine bana bakıyor.Dalgalar durgunlaştı,kıyıya incitmeden yanaşıyor,tüm benliğiyle sarıyor onu kendine.Hüzünlü melodi hala kulaklarımda çınlıyor.Karşımda gördüğüm tek ışık da beni bekleyen biri var sanki.Yağmur da hızlandı iyice.Hazır mıyım bu veda sahnesine bilmiyorum ama hazırım galiba.
Mevsimlerden Sonbahar
Aylardan Kasım
Günlerden Pazar
Ve ben,GİDİYORUM...
SEVGİLERİMLE...