Ellerimin boşlukta kalan düşleriydin sen. Yandıkça kavrulan, kavruldukça aşkının sıcaklığında yüreğimin baş köşesindeydi yerin.
Beli bükük kelimelerimin seni anlatmaya yetmeyeceği hengamede ben bir ga-rip sen ki bir yıldızsın. Altıyüz volt parlaklığınla alnı dik, Fatih’in fethettiği yaştasın. Arz-ı endam ediyor tarihin ayak izleri, ecdadın mabetlerinde nöbetlerini eda ediyor.
Saçaklarını salmışsın Anadolu’nun dört bir köşesine, herkes bir yüz sürmek ister taşına toprağına. Sen ki asra meydan okuyup, düşmana geçit vermeyen hiç sönmeyen bir meşalesin.
İki mavinin arasına sıkışmış endamın, burçlarınla aynı türküyü söylüyor yüreğimin burçları. Yetmez sana olan sevdamı anlatmaya alfabemin harfleri. Sen ki adın çıkınca dudaklarımdan, gözlerinden öpüyorum hasretle.

Şiir gibiydi bakışların. Bazen hüzün perdesi iniyorken yüreğine, ben seni umut ve sevgi heybeni sırtlanmış hayal ediyorum güzel İstanbul.
Bedenine umut damlaları düşsün. Tenin burcu burcu koksun. Çocukların cıvıltısı sarsın sokaklarını. Gençlerin azimli, inançlı tek yürek sedası yankılansın Ayasofya’dan.
İlim ve bilimle harmanlanan kalpleri dünyaya Türk’ün gücünü göstersin.
Başında ipeklerden örülmüş yedi bukleler, küheylanlar gibi süzülüyor gökyüzüne. Bulutlar göz kırpıyor güzelliğine, ayın şavkı zarifliğin karşısında taçlar giydiriyor damarlarına.

Ah benim düş kırıntılarıma yenik düşen şehrim, geleceğim senin koynuna, nehir gibi akıtacağım sana olan özlemimi. Medcezir yüreğimin dalgalarını senin dalgalarınla el ele tutuşturup vuslatın demini gözlerine bakarak gidereceğim.
Mavi ipliklerden örülü dantelalar gerili boğazlarının kıyısına. Nice aşıkların, hasretliklerin yangınını söndürdü umut gemilerin.
Cömertliğin kuşatmış kalbinin her yerini, gönül kapından güller savurarak girmek ister bu gönül. Sen ki bütün coğrafyalara kollarını açarak; başım gözüm üstüne diyerek ağırlıyorsun.

Kadim sokakların da adımlarımın haykırışlarını duyurmak adına Sultan Süleyman’a. Akabinde binlerce kez diz çöküp önlerinde ve helallik istemek niyetiyle çıkmak istiyorum huzuruna. Sancı çeken tarihin yüzüne yüz sürmek; ve seni hakkıyla yad edemedik hicranıyla önünde iki büklüm olabilmek.
Ey benim yüreği dağlı sevdiceğim;
İS-TAN-BUL; İS’li duygularımdan sıyrılıp TAN yeri ağarırken BUL’mak istiyorum seni.
Tutuver ellerimden,
Bitimsiz bir sevgiyle bağlıyım sana ben,
Sende geri çevirme yüreğimin tınısını,
Ey güzel İstanbul!